Νάνσυ Εξάρχου: δυο ποιήματα

 Κάθε εικοσιεννέα μέρες.   Κάθε εικοσιεννέα  μέρες  το φεγγάρι ωριμάζει και είναι έτοιμο για την συγκομιδη. Ακροπατώντας στο τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας ξεκρεμώ την μεγάλη μπάλα και την πετάω γρήγορα…

1 σχόλιο

Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

 Κυκλαδικά ειδώλια   Χέρια σταυρωμένα κάτω απο το στήθος. Γυναίκες ακέφαλες, Δίχως  να βλέπουν Ούτε ν´ ακούν. Αναπνέουν   μόνο και Στέκονται Ακίνητες Στον χρόνο Νησιώτισες που Επικοινωνούν Σιωπηλά κι αέρινα…

0 σχόλια

Νάνσυ Εξάρχου: ένα αφήγημα

Ιπτάμενοι καρχαρίες     Παζαρεύαμε λέξεις, όπως παλιά ανταλλάσσαμε τις συλλογές μας από χρωματιστά χαρτάκια. Μου ζητούσες ν´ ανταλλάξουμε λέξεις συνδέσμους που έχεις άφθονες, με τα ρήματα μου, που είναι…

0 σχόλια

Νάνση Εξάρχου: δυο ποιήματα

ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ   Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους το υγρό της  σώμα. Ερωτικούς κρυψώνες  φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια. Επάνω στην καρέκλα το…

0 σχόλια