Κωνσταντίνος Μπούρας: Ο αναδομημένος Όσκαρ Ουάϊλντ αναζητά τις αντανακλάσεις ενός αποδομημένου «Πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέϊ» στα σωματικά είδωλα των απενοχοποιημένων θεατών – νέα κοινοβιότητα.  

ΤΟ ΧΑΟΣ ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ: ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΓΩ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΦΙΛΟΤΗΤΑ-ΟΡΦΙΚΟΣ ΈΡΩΣ-ΑΓΑΠΗ. Ο Ουάϊλντ ήταν επαναστάτης για την υποκριτική βικτωριανή…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η Stand-up comedy πεδίο προεφηβικών, εφηβικών και μετεφηβικών φαντασιώσεων προσγειωμένων στο πεδίο όπου προσέκρουσεν ο Ίκαρος.

Εντάξει, η Ήρα Κατσούδα από άντρες συναδέλφους της ήταν πολύ καλύτερη. Σε πολλά ανώτερη, αν και δεν απέφυγε τον σεξισμό (έστω και αντεστραμμένο). Παρακολουθώντας με κριτικό βλέμμα και επιστημονική προοπτική…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Θεόδωρος Παπαγιάννης, Μύθοι και Σύμβολα, εκδόσεις Νίκας, Αθήνα Ιανουάριος 2022.

Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα. Φιγούρες σαν γλυπτά, Χορός αρχαίων τραγωδιών χαμένων ακόμη, αλλά καταγεγραμμένων στο Συλλογικό Ασυνείδητο τού Πόθου για έναν κόσμο άλλο, όπου οι λέξεις φτώχεια, άστεγος, πείνα δεν θα…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: THE SHOW ……..Πόσο θ’αντέξουν; Μία προσέγγιση στο έργο του  Horace mc Coy “Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν” σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη στο Μπάγκειον

Η συμβολική αποκτήνωση: ο άνθρωπος ως σκλάβος σε αόρατες πυραμίδες   Παρωδία τής εκμετάλλευσης και υποτίμησης του ανθρώπου από τα τηλεοπτικά σώου, αλλά και θέαμα εν θεάματι και παραβολή για…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Λάθος χώρα» γενικώς… Σαρδάμ στα ελληνικά και τέλεια, καλιφορνέζικη εκφορά λόγου στην διεθνή αγγλική γλώσσα. Μπρεχτική αποστασιοποίηση και μονολογική διαδραστικότητα. Αυτό θα είναι το θέατρο του μέλλοντος;

Σκέψεις   Πυροβολούμε συχνά-πυκνά αυτή την ταλαίπωρη ηλιόλουστη χώρα των φιλοσόφων, ενώ ταυτόχρονα παραδεχόμαστε από σκηνής πως οι μετανάστες γονείς μας «πέρασαν μια καλή ζωή εδώ» (σε σχέση με την…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Διαρκές έγκλημα Αφόρητη (αυτό-)τιμωρία στο Θέατρο ΕΛΕΡ.  

Ο Ντοστογιέφσκι είναι μεγάλος γιατί καταδύεται μέσα στο Ανθρώπινο Κτήνος και φωτίζει τα τρίσβαθα του Συλλογικού Ασυνείδητου, εκεί όπου εμφιλοχωρούν οι καβαφικοί Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Είναι σαν να κάνεις βουτιά…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Ναυαγοί» σωσμένοι στο Υπόγειο τού Θεάτρου Τέχνης

Σημαντικό έργο, φλύαρο από δραματουργικής πλευράς. Θα έπρεπε να κοπεί τουλάχιστον ένα τέταρτο τής ώρας από τον υπεραναλυτικό λόγο. Θέατρο σαν ξιφομαχία νοημάτων, επινοημάτων, ευφυολογημάτων, όμως η σκηνική δράση αρκεί…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Το θέατρο τού λόγου στην βέλτιστη εικονοποίησή του – Η «Αιολική Γη» του Ηλία Βενέζη στο Εθνικό μας Θέατρο  

Το λεγόμενο «θέατρο τού λόγου» συναντά, συμφιλιώνεται και συν-ζεύγνυται με το λεγόμενο «θέατρο τής εικόνας». Δεν υπάρχει σύγκρουση παρά μόνον τεχνητοί διαχωρισμοί για μελετητικούς λόγους. Οι λέξεις είναι όρια και…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Εμφύλια έπη» του Φαίδωνα Χατζηαντωνίου στο Μέγαρο Μουσικής. Με την Χρυσάνθη Δούζη

Αν τέλειωνε στο διάλειμμα, θα ήταν τέλεια αυτή η μονολογική (μετά μουσικής, ζωντανής) παράσταση. Βραβείο ερμηνείας για την πρωτεϊκή ηθοποιό, βραβείο ηχητικού τοπίου για τον επί σκηνής μουσικό. Βραβείο θεατρικού…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  Βάλτερ Πούχνερ, Πεντάδες, Εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα, Οκτώβριος 2021, σελ. 78

Όταν τελειώσουν τα λόγια τελειώνει και ο κόσμος οι άστεγες λέξεις σκόνη.   Εκεί όπου τελειώνει το επιστητόν, εις τα όρια μεταξύ Ρητού και Αρρήτου, Ορατού κι Αοράτου, Διατυπώσιμου και…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ένα μυστήριο που δεν ήταν μυστήριο. Στο μυσταγωγικό θέατρο «Δρόμος» Το Μυστήριο της Μαρί Ροζέ του Έντγκαρ Άλλαν Πόε σε σκηνοθεσία, μετάφραση και δραματουργική επεξεργασία από τον Εμμανουήλ Γ. Μαύρο

Eνδιαφέρουσα παράσταση νέων παιδιών σε ένα συμπαθητικό θεατράκι της Κυψέλης. Πέρα όμως από την νεανική ρώμη και τόλμη, απαιτείται πάντα μια ιδιαίτερη επιστημονική συμβουλή και συνεργασία όταν επιχειρείται η δραματοποίηση…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Ένα «Λευκό δωμάτιο» τού Αλέξη Σταμάτη στο θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

Φαίνεται πως τα δραματικά πρόσωπα αυτονομούνται κάποια στιγμή, αποκτούν την δική τους οντότητα, διεκδικούν την δική τους ζωή, πέρα και πάνω από τις όποιες προθέσεις του δημιουργού και νονού τους,…

0 Comments