Πόσο πίσω χρειάζεται να γυρίσει κανείς για να βρει την αρχή Β. Γκ. Ζ. Είναι πια γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή που θέλει να ξεχάσει οτιδήποτε…
Μόνο η γη μένει αθάνατη. Η γη απ’ όπου βγαίνουμε και όπου επιστρέφουμε Ε. Ζ. Ο ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ Ο Εμίλ Ζολά,…
Ένα ποίημα είναι η πιο επίπονη και αχάριστη πράξη δημιουργίας. Είμαι ένας ανώμαλος χρήστης λέξεων, όχι ποιητής. Ντ. Τόμας Αν θέλει ένας φωτογράφος…
Προτιμώ μια στάλα αίμα από ένα ποτήρι μελάνι Σεφέρης Ο Σιμενόν, θα λέγαμε, πως είναι το είδος εκείνο του συγγραφέα που κατάφερε να διατηρήσει μια σχετική ισορροπία…
Στην Παυλίνα, νονά της στήλης ενθάδε κείται κάποιος που το όνομά του ήταν γραμμένο στο νερό [γραμμένο στον τάφο του ρομαντικού ποιητή Τζων Κητς, κατόπιν…
«Είναι το νερό που φωνάζει, επειδή έχει καιρό να πνιγεί κανείς» «Κάθε άνθρωπος είναι σαν μια άβυσσος. Σε πιάνει ίλιγγος σαν κοιτάζεις μέσα του» [από τον Βόυτσεκ -…
Ο ΡΟΥΩ, Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ, Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ Σε όλη τη μακρόχρονη εικαστική του διαδρομή ο Ζωρζ Ρουώ υπήρξε άνθρωπος απλός, αφελής, αθώος, θα ‘λεγε κανείς, συναισθηματικός,…
Γιατί στην αρχή της λογοτεχνίας βρίσκεται ο μύθος, και στο τέλος της πάλι ο μύθος Μπόρχες …ήγγικεν η ώρα και έφθασεν Ιούδας ο παραδιδούς…
καί ἀηδόνι ὁ κάθε ἄδωνις Σπήλιος Αργυρόπουλος Θέλω να γίνω ο χρησμός της ζωής μου Κάλας Ο ανυπότακτος θα γίνει απότακτος «Ανυπότακτο»…
Ο Σαρτρ κι ο Μπατάιγ για τον Ζαν Ζενέ το Κακό είναι ένα Μηδέν…
Τα πουλιά φταίνε για τρεις, τουλάχιστον, από τις κατάρες που βαραίνουν τον άνθρωπο: του δημιούργησαν την επιθυμία να ανεβαίνει στα δέντρα, να πετάει, να κελαηδάει… Μπορίς Βιάν Ιδού…
«Κάθε αφορισμός βαδίζει πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Από κάτω χαίνει το βάραθρο της κοινοτοπίας». Σπύρος Τσακνιάς Ο συγγραφέας και οι αφορισμοί του Κυνικά, ανατρεπτικά, αγαπώντας τον εαυτό του, ναρκισσευόμενος,…
