Βαλεντίνη Χρ. Καμπατζά: Ζώντας σαν αγρίμι

(Αφιερωμένο σε έναν μοναχικό άνθρωπο, που αναζητούσε την ανθρώπινη παρουσία)   Ξαφνικά, άνοιξε διάπλατα η πόρτα του καταστήματος και τον είδε να μπαίνει… Ήταν ένας άντρας ψηλός, ατημέλητος με μακρύ…

0 Comments

Αθηνά Παπαδοπούλου: ένα ποίημα

ΛΙΩΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ   Προσωπική άποψη: το παγωτό χωνάκι λιώνει πιο γρήγορα από πέρυσι. Ένας καύσωνας μετατοπισμένος σε καλοκαίρια της μη επιστροφής.   Τρως μα δε θυμάσαι. Πασαλείβεσαι αλλά δεν το καταλαβαίνεις.…

0 Comments

Γιώργος  Αλεξανδρής:  κύριε, κύριε …

  Κύριε, κύριε...   Γεμάτοι οι δρόμοι και όλοι τους βιαστικοί στριμωξίδι τ΄απάντημα, διαβάτες περαστικοί, στο ανέκφραστο βλέμμα τα ανερώτητα γιατί, αντίλαλος και σπονδή αντιμιλιάς η σιωπή. Ανείπωτη η αγωνία…

0 Comments
Read more about the article Βαγγέλης Μητράκος: Το σπίτι του Γιάννη
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Βαγγέλης Μητράκος: Το σπίτι του Γιάννη

  «Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες»   Στο μικρό και ταπεινό αυτό σπιτάκι έζησε ο Γιάννης. Ήτανε το πατρικό του.…

0 Comments

Φάνης Κωστόπουλος: Οι άνθρωποι των γραμμάτων κατά τη σταλινική περίοδο

                             Κάθε  καιρός κι ο Στάλιν του.                                             Οδ. Ελύτης   Μαρία Νεφέλη   Ο Στάλιν είναι -μετά τον θάνατο του Λένιν και την εξουδετέρωση (πιο κομψά δεν λέγεται) των…

0 Comments