Γεωργία Παπαδάκη. Tα ΨΑΡΙΑ ως τροφή των αρχαίων Ελλήνων και άλλα πλάσματα της θάλασσας . Μέρος Α (Α-Ο)

Στη μνήμη του πατέρα μου   Σε προγενέστερο άρθρο μας1 αναφερθήκαμε στην αγάπη των αρχαίων για την ψαροφαγία ή μάλλον στο πάθος που έτρεφαν για τα ψάρια. Αυτό ίσχυε και…

0 Comments

Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου: Τα κόκκινα ελάφια. Εκδόσεις Βακχικόν

Η ερωτική τόλμη της γυναίκας, που ισοδυναμεί με κοινωνική και πολιτική ανταρσία, ξεσπά μπροστά στον αμήχανο άντρα ως απειλή. Αυτό συχνά γίνεται αιτία να καταδικαστεί ακόμη και σε θάνατο. Τρεις…

0 Comments

Lewis Carroll: Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Μτφρ.: Παυλίνα Παμπούδη. Εκδόσεις Printa Ροές

Tα δύο γοητευτικά, πολυδιαβασμένα έργα του Lewis Carroll Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Μέσα απ’ τον Καθρέφτησε μια άκρως απολαυστική μετάφραση της Παυλίνας Παμπούδη. Στο πρώτο, η μικρή ηρωίδα ζει ένα καταπληκτικό,…

0 Comments

Έριχ Σόερμαν: Παπαλάγκι. Πρόλογος: Αγγελική Καριώτογλου. Εκδόσεις Πρώτη Ύλη

Μία ιστορική έκδοση που σφράγισε την νεανική σκέψη της δεκαετία του ’80, επανακυκλοφορεί βελτιωμένη και ακόμη επίκαιρη! Πόσα άραγε από τα πράγματα που στοιβάζουμε γύρω μας χρειαζόμαστε στ’ αλήθεια; Πόσο…

0 Comments

Σπύρος Γιανναράς: Με ραμμένη φτέρνα. Εκδόσεις Άγρα

Το μυθιστόρημα Με ραμμένη φτέρνα είναι η ιστορία ενός γραφιά που προσπαθεί να συνέλθει μετά από μια ρήξη του αχίλλειου τένοντα που του διέλυσε τη ζωή, γυρίζοντας τρία μερόνυχτα μέσα στην…

0 Comments

Ραιημόν Κενώ: Ασκήσεις ύφους. Μτφρ, Επίμετρο: Αχιλλέας Κυριακίδης. Εκδόσεις Ύψιλον

Με πόσους τρόπους μπορεί να περιγραφεί ένα ασήμαντο επεισόδιο, από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, στην καθημερινή μας ζωή; Με 99, απαντά ο Ραιημόν Κενώ. Οι Ασκήσεις ύφους, ένα από τα…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Ο ΚΛΕΦΤΗΣ

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ Το ψυγείο έκανε ξαφνικά έναν προσβλητικό ήχο στη σκοτεινή κουζίνα. Ταυτόχρονα το πλυντήριο, έχοντας τελειώσει το πρόγραμμά του άρχισε να ξερνά στην αποχέτευση. Ένα τελευταίο ρέψιμο των σωλήνων…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: «Ψυχών Λύτρωσις» στο θέατρο Αλκμήνη από μια πλειάδα εξαιρετικών καλλιτεχνών.  

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη γράφει και σύγχρονοι ανήσυχοι πνευματικοί άνθρωποι εμπνέονται εξήντα χρόνια μετά!!! Αυτό θα πει διαχρονικότητα, η μόνη αθανασία στην οποία μπορούμε να ελπίσουμε, εμείς «τα βιαστικά άπειρα όντα…

0 Comments