Κωνσταντίνος Μπούρας: «Οι κάλπηδες» για δεύτερο χρόνο στο Θέατρο OLVIO.

Στρατής Μυριβήλης διασκευασμένος μετανεωτερικά για μετά το μεταμοντέρνο κοινά που αναζητούν να επανενωθούν με τις παραδοσιακές ρίζες τής πάλαι ποτέ ευθυμογραφικής ηθογραφίας.     Με όψιν αισθητικής πινάκων τού δέκατου…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Σχόλιο στον «Φωτοστεφανωμένο Ελαιώνα» του ζωγράφου Άγγελου

Στο εργαστήρι του ζωγράφου Άγγελου στο Καπανδρίτι, εδώ και καιρό, κυριαρχεί ένας πίνακας, διαφορετικός από τις υπόλοιπες ζωγραφιές του, όχι όμως αποκομμένος από την φιλοσοφία και την ιδιοσυγκρασία του ζωγράφου.…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ουώλτ Ουίτμαν, ένας ενορατικός οραματιστής αυτοβιογραφούμενος

Είμαι κι εγώ ανήμερος, είμαι κι εγώ αμετάφραστος, Ουρλιάζω σα βάρβαρος πάνω από τις στέγες του κόσμου Αν αστοχήσεις να με βρεις με την πρώτη κάνε κουράγιο, Αν με χάσεις…

0 Comments

Κοσμάς Κοψάρης: Μια συνομιλία με τον ποιητή Ηλία Κεφάλα

Από πότε ξεκινήσατε να γράφετε ποίηση;   Θυμάμαι πολύ καλά ότι από την τρίτη τάξη του Δημοτικού σχολείου είχα ένα ξεχωριστό εξωσχολικό τετράδιο, όπου προσπαθούσα να διατυπώσω με άτακτο τρόπο…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: Πάει ο παλιός ο χρόνος…

Κάθε φορά που φεύγει ένας χρόνος συνήθως μας καταλαμβάνει μελαγχολία και μιαν αίσθηση πως όλα τελειώνουν γρήγορα και δεν μας ρωτάνε... Το τραγούδι "Πάει ο παλιός ο χρόνος..." μας προσκαλεί…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Σχόλιο στη «Γαλάζια Συμφωνία» της Σίλιας Φιλίππου

Πριν από λίγες μέρες, έλαβα μέσω κινητού τηλεφώνου, μια φωτογραφία του πρόσφατου πίνακα της Σίλιας Φιλίππου, προτού ακόμη στεγνώσουν οριστικά τα χρώματα στο μουσαμά της. Η ίδια τον αποκαλεί «Γαλάζια…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  «Η ζωή και ο θάνατος τού Καραβέλα» τού Κωνσταντίνου Θεοτόκη σε μια αριστουργηματική αναδόμηση στον υπόγειο θεατρικό χώρο τού πάντα φιλόξενου και καινοτόμου Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη.

Το δραματικό κείμενο λειτουργεί συχνά ως χρονοκάψουλα που μας οδηγεί με ασφάλεια σε άλλα χωροχρονικά συμφραζόμενα, ένθα απολαμβάνουμε εκ του σύνεγγυς παρωχημένες προβληματικές και κοινωνικοπολιτικές δομές που έχουν προ πολλού…

0 Comments

Ελισσαίος Βγενόπουλος: Anora, του Σον Μπέκερ

Anora Ένας υπέροχος ανορθόγραφος ρομαντισμός Το παραμύθι είναι το μυστικό πέρασμα μέσα από το οποίο οι ανεξάντλητες ενέργειες της φαντασίας διαχέονται στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά. Το Anora, σε σενάριο…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Το Γάλα στο Θέατρο Σταθμός. Σε σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη

Η παράσταση έχει σώμα της το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, Το Γάλα, έργο που παίχτηκε και ξαναπαίχτηκε και ξαναπαίζεται, πάλι και πάλι, με μεγάλη επιτυχία και το έχουν δει και…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Γιούκιο Μισίμα, ένας έκπτωτος Άγγελος

«Ένας συγγραφέας του βεληνεκούς του Μισίμα εμφανίζεται μια φορά κάθε διακόσια ή τριακόσια χρόνια», Γιασουνάρι Καβαμπάτα Αποτυχημένος θεωρείται κάποιος όταν προσπάθησε για κάτι καταβάλλοντας μόχθο, αλλά ο κόπος του απέβη…

0 Comments

Ελισσαίος Βγενόπουλος: Μικρό ταρανδάκι

Μικρό Ταρανδάκι   Στις πιο σκοτεινές σχισμές του νου   Φυσιολογικοί άνθρωποι είναι μόνο αυτοί που τους έχουμε σε μια απόσταση, τους παρατηρούμε από μακριά, τους εξετάζουμε εκ του μακρόθεν,…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Ο Σπόρος της Ιερής Συκιάς (2024). Σκηνοθεσία, Μοχάμεντ Ρασούλοφ

Ένα ανώνυμο χέρι ρίχνει μια-μια σφαίρες σε ένα τραπέζι, ένα άλλο χέρι τις παίρνει και υπογράφει σε ένα χαρτί. Είναι το χέρι του Ιμάν, που μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας…

0 Comments