Pierre Goldin: ένα ποίημα. Μτφρ: Ανδρέας Φουσκαρίνης
Απόγευμα Ο ήλιος με παρατάει νωρίτερα τώρα Μα εγώ Θέλω τόσο να ζήσω, χωρίς δικαιολογία ή εντολή Α! Μεσημέρι... Το καλωσόρισμα, κι εμείς όρθιοι υπό την πίεση του βάρους των…
Απόγευμα Ο ήλιος με παρατάει νωρίτερα τώρα Μα εγώ Θέλω τόσο να ζήσω, χωρίς δικαιολογία ή εντολή Α! Μεσημέρι... Το καλωσόρισμα, κι εμείς όρθιοι υπό την πίεση του βάρους των…
------------- Αυτό που αγαπούσε πριν απ’ όλα στο μητρικό οικοδόμημα, αυτό που ξυπνούσε την ψυχή του και την έκανε ν’ ανοίγει τις φτωχές φτερούγες της που τις κρατούσε τόσο αξιοθρήνητα…
Το παν υπάρχει εντός του παντός * Αρχή δεν υπήρξε, τέλος δεν θα υπάρξει. Τα πάντα συμβαίνουν στο παρόν, σε μεταμόρφωση διαρκή. * Τα λόγια δεν…
Μικρή εισαγωγή: Ο Francois-René de Chateaubriand είναι μια μνημειώδης μορφή που εγκιβωτίζει δύο αιώνες σχεδόν πολιτικών διακυμάνσεων και λογοτεχνικών ρευμάτων. Ανάμεσα στο είναι και το μηδέν, άκουσε το κάλεσμα του…
Καμιά φορά Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας μελοδραματικός για να πω: Σας αγαπώ με τρέλα. Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας ανόητος για να ουρλιάξω: Σας αγαπώ τόσο!…
Σύντομο Εισαγωγικό Σημείωμα Η Simone de Beauvoir, γεννήθηκε το 1908 στο Παρίσι σε σχεδόν μεγαλοαστική οικογένεια, όπου υπήρχε διάχυτη κουλτούρα, αρκετός σφιγμένος καθολικισμός, ιδιότυπο γαλλικό χιούμορ και λυρισμός στις ανθρώπινες…
Στη θέα των στρατιωτών, η πρώτη σκέψη του Ματέο1 ήτανε ότι είχαν έρθει για να τον συλλάβουνε. Γιατί όμως αυτή η σκέψη; Είχε λοιπόν μπερδέματα με την αστυνομία ο Ματέο;…
Πρώτα πρώτα να ζωγραφίσεις ένα κλουβί με μία πόρτα ανοιχτή, ύστερα ζωγράφισε κάτι κομψό,…
Όταν τα μαλλιά μου ήταν κομμένα ίσια με αφέλειες στο μέτωπο Έπαιζα γύρω από τη μπροστινή εξώπορτα, μαδώντας λουλούδια. Ήρθες με ξυλοπόδαρα μπαμπού, παριστάνοντας το άλογο, Περπάτησες ολόγυρά μου, παίζοντας…
Εκείνη τη στιγμή ακουστήκανε βήματα ανδρών και θόρυβος από κάνες όπλων που στρατιώτες βροντούσανε στο πλακόστρωτο. Τη στιγμή που ο Κολέν έψαχνε μηχανικά να βρει διέξοδο κοιτάζοντας τα παράθυρα και…
Περνούν οι μέρες Κάτω απ’ το γεφύρι Μιραμπώ κυλάει ο Σηκουάνας Και οι αγάπες μας Πρέπει αυτό να μου θυμίζει Η χαρά ακολουθεί πάντοτε τη λύπη Έρχεται η νύχτα…
Θα σας διηγηθώ τι μου θυμίζουν κάθε χρόνο ο ταραγμένος ουρανός του φθινοπώρου και τα φύλλα που κιτρινίζουν πάνω στα δέντρα που ανατριχιάζουν• θα σας πω τι βλέπω όταν διασχίζω…