Ευγενία Γκιόκα: Με το φως της αυγής
Η νυχτιά σκίστηκε σα χαρτί που κόπηκε βίαια και άτσαλα πετάχτηκε στον κάδο των άχρηστων. Η κραυγή του νεαρού άντρα έσκισε το σκοτάδι, μπήκε στα γειτονικά διαμερίσματα, βομβάρδισε τα ζώντα…
Η νυχτιά σκίστηκε σα χαρτί που κόπηκε βίαια και άτσαλα πετάχτηκε στον κάδο των άχρηστων. Η κραυγή του νεαρού άντρα έσκισε το σκοτάδι, μπήκε στα γειτονικά διαμερίσματα, βομβάρδισε τα ζώντα…
Στον Θανάση Λερούνη Απρίλης και χιόνι. Απρίλης και χιόνι στα βουνά του Αφγανιστάν. Πορεία ανηφορική, σχεδόν κάθετη, ύψη απροσμέτρητα. Δεν έχεις δεχτεί να κάτσεις στο άλογο που σου πρόσφεραν…
Η Γυάλα Ο πατέρας μου ήταν πολύ περήφανος για τα λέπια μου. Κοιτάτε πως ιριδίζουν στο φως, έλεγε στους φίλους του, και με καμάρωνε καθώς κολυμπούσα στη μεγάλη μου…
Κάτω από ένα κουνουπίδι Περπατώντας στους δρόμους των αστικών κέντρων συμβαίνει συχνά να είμαι απορροφημένος στις σκέψεις μου, ενώ φαίνεται σα να χαζεύω. Από μαθητής …
Της είπαν να τον πλένει καθημερινά στη λήξη της βάρδιας. Είναι καλοκαίρι και γεμίζει σκόνη. Διαλέγει το πιο απαλό σφουγγάρι. Πλένει πρώτα τα πυκνά μαλλιά του, ύστερα τον αυχένα, μετά…
«Ο ρινόκερος κι η ρέγγα ράβουν ροζ ριγάτη τέντα…» ‒ μουρμούριζε ρυθμικά επιστρέφοντας γιαλό γιαλό από το τριθέσιο δημοτικό Καστελλορίζου. Εκτός από τα «Γεια σας κυρία!» τη συνοδεύουν νιαουρίζοντας η…
Old Shoes[1] Συχνά μια συνάντηση από τα παλιά σε καλεί να επιστρέψεις στο παρελθόν, στον παράδεισο και την κόλαση της εφηβείας. Κι είναι σαν να μπαίνεις και σουλατσάρεις αμέριμνος σε…
Ο φονιάς Το άκουσα που το’ λεγε στη μάνα μου ο πατέρας μου ένα μεσημέρι, την ώρα που τρώγαμε. -Αύριο φτάνει με το βαπόρι ο φονιάς. Ο φονιάς! Δεν είχε…
«Να είσαι ρεαλίστρια, να ζητάς το αδύνατο»* Αγαπά το καλοκαίρι. Μπορεί να κάνει φοβερή ζέστη και η φίλη της η Συλβί από τη Γαλλία να διερωτάται πώς αντέχει, όμως…
ΠΟΝΟΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ Πωπώ, ξύπνησες. Έχεις κοιμηθεί χωρίς παυσίπονο και τώρα στις έξι κοιτάς τα μηνύματά σου στο κινητό, στριφογυρνάς, είσαι καλά .Ανησυχείς. Δηλαδή πώς είσαι καλά, και τι θα…
…στο παγκάκι, μπροστά από την είσοδο του σχολείου. Γεια. Πώς είσαι; Γεια, καλά αλλά έχω νεύρα. Γιατί μωρέ; Τι σου κάνανε; Περίμενα στη στάση πολύ ώρα και δε πέρασε. Βλαστήμησα…
Λευκό τετράγωνο τραπέζι με γυάλινη επιφάνεια και από κάτω συρτάρι με διακριτά χωρίσματα. Αγορασμένο κάποτε από το ΙΚΕΑ για να στηθεί στο κέντρο, του κατάδικού της, επιτέλους δωμάτιου. Θα…