ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΙ ΟΙ ΦΟΝΙΣΣΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ… Ζεστό απομεσήμερο καλοκαιριού. Κάγκελα παντού, στα παράθυρα… στο πρόσωπο… οι σκιές τους αποτυπώνονται στο δέρμα, ιδιότυπες σφραγίδες ταυτότητας, της ζωής που έμεινε απέξω…
ΑΓΩΝΑΣ Ξημερώματα Σαββάτου με ψιλόβροχο η Ναταλία κατεβαίνει την Αγγελάκη και στρίβει στην Εγνατία. Φορά μια κουρελού πάνω από την πλεκτή μαύρη ζακέτα της και κουβαλάει με κόπο μια…
ΤΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ Διάβαζε ένα ωραίο βιβλίο για τον Διόνυσο και το θέατρο. Τα περισσότερα από τα στοιχεία του βιβλίου τα ήξερε, ο Διόνυσος είναι φίλος από παλιά, από τότε…
Η ΚΑΡΕΚΛΑ Νέα διορίστηκε η Αμαλία στην Εφορία, είκοσι χρόνων. Από τη μέρα που πάτησε το πόδι της στην υπηρεσία βάλθηκε να κάνει πράξη κάθε λέξη του όρκου που…
επίκλησις Μπολιβάρ! Είσαι του Ρήγα Φεραίου παιδί, Του Αντωνίου Οικονόμου ‒που τόσο άδικα τον σφάξαν‒ και του Πασβαντζόγλου αδελφός. Τ’ όνειρο του μεγάλου Μαξιμιλιανού ντε Ρομπεσπιέρ ξαναζεί στο μέτωπό…
ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ Ο Θωμάς έχει επηρεαστεί από την άνοιξη και δεν το κρύβει. Βγάζει το ποδήλατο από την αυλή του σπιτιού, ένα μικρό χωριατόσπιτο που νοικιάζει η οικογένεια…
Στο σπίτι του Κόλια Απλά τράβηξαν το μάρμαρο. Έπειτα σιωπή, σαν όλα προς στιγμή να βουβάθηκαν. Ένας λυγμός και μετά το σύννεφο άφησε βροχή. Περπατούσαμε μόνοι. Η απόσταση από…
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ Η Ασμίκ στέκεται πάνω από τον νεροχύτη πίσω από το παράθυρο. Τα άσπρα κάγκελα του παραθύρου της κόβουν τον ορίζοντα, αλλά δεν την πειράζει. Ανοίγει τη βρύση του νεροχύτη…
‘ΘΑ ΜΕΙΝΩ…’ ΜΟΝΟ ΛΕΕΙ. Μέρα σημαδιακή για την ανθρωπότητα. Ίσως και για κείνη -για άλλους, όμως, λόγους που η ίδια αγνοεί… Ακόμη. Είκοσι του Ιούλη του 1969, λοιπόν,…
ΣΑΝ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Σκέφτομαι σοβαρά να μην ξαναγυρίσω. Ίσως είναι το τελευταίο μου γράμμα. Μ’ έχει τσακίσει αυτό το πηγαινέλα. Έχω κοπεί στα δυο να μετακομίζω κάθε εξάμηνο. Μόλις…
ΠΡΏΤΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ κάτι υγρό να μουσκεύει το κούτελό του. Κι ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα και είδε τη μουσούδα του Ραστ με τη γλώσσα κρεμασμένη πάνω από το πρόσωπό του. Η ανάσα…
