Η Πεύκη  είναι παράδεισος. Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι σκύλοι. Στην πολυκατοικία που μένω, έχουμε ένα όμορφο, κάτασπρο και πανέξυπνο κανίς, τον Τόμπι ή Τωβία, όπως τον φωνάζω εγώ,…

Όλο καθυστερώ. Αναβάλω. Δεν είναι πρωτότυπο, τ` ομολογώ αλλά είναι βασανιστικό. Λέω ότι είμαι αναποφάσιστος. Δεν με πιστεύουν. Ίσως επειδή η μούρη μου είναι σοβαρή κάπως βλοσυρή (ή μάλλον η…

Σχολαστικός στο έπακρο, με μνήμη αλάθητη, ταξινομεί τα λάθη· τα λάθη των ανθρώπων αποθέτει σε μυστικές σπηλιές ενός εγκέφαλου κάπου στο σύμπαν, προστατευμένου δια παντός από αμνησία, άνοια ή άλλη…

Τα μάτια του είναι καρφωμένα στο ταβάνι και μένουν απλανή. Λεπτομέρειες του τοίχου εγγράφονται χωρίς καμία σημασία σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο του εγκεφάλου του. Η κάψα του αυγουστιάτικου μεσημεριού καίει…

Συχνά, όταν αναφέρομαι στις σχολικές μου ‘’ανδραγαθίες’’, παραδέχομαι, με σατανική απάθεια θα έλεγα, ότι ήμουν ολέθριος για το σχολείο. Και πράγματι ήμουν, γιατί σχεδόν πάντα οι ταραξίες μαθητές δεν έχουν…

Λιγνή, κλαράκι. Με ατίθασο  κατσαρό και  μάτι ανήσυχο. Με περίμενε κάθε Ιούνιο στο νησί, εμένα την πρωτευουσιάνα, να συνεχίσουμε τα μυστικά μας από κει που τα αφήσαμε το περασμένο καλοκαίρι. Πήγαινε…

Σταμάτησα να σου γράφω εδώ και δυο χρόνια. Δεν ήθελα, σαν να πείσμωσα ή να μπούχτισα με κάτι , δεν ξέρω … Δεν τα ψάχνω πια κάτι τέτοια , τα…

Μέσα στο πυκνό σκοτάδι σέρνονταν οι οιμωγές. Άνθρωποι αλυχτούσανε σαν σκύλοι. Είχανε μεταμορφωθεί, μαζί κι  ο τόπος, γέμισε κόκαλα και αίμα. Βγήκανε τα θηρία και ξεσκίζανε σάρκες τρυφερές και σάρκες…

Το τσιμπούσι ξεκίνησε. Ύστερα από λίγο άρχισαν να γελάνε και να μιλάνε όλοι μαζί και το σπίτι που ήταν συνήθως σιωπηλό και γαλήνιο σαν εκκλησία πλημμύρισε από γέλια και φωνές…

Όταν ήμουν πολύ μικρή και πηγαίναμε επίσκεψη στο σπίτι της θείας Σταματίας, πριν φτάσουμε στην εξώπορτα έπρεπε να περάσω πάνω από ένα μικρούτσικο αυλάκι. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν κατάφερνα…