ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ: Ο Μαύρος Γάτος

 Το αμπέλι μας το είχε φυτέψει και αναστήσει ο παππούς, ο πα­τέρας της μητέρας μας. Δεν ήταν μεγάλο, ήτανε όμως πολύ καρ­περό. Είχε διαφό­ρων ειδών κλήματα, ροδίτες, μοσχάτα, κέρινα κ.ά.…

0 Comments

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΚΑΡΑ:  Ρημαδιό

Γύρισε το βαρύ κλειδί στην κλειδαριά, έτσι απλά, όπως έκανε κάθε μέρα όταν κλείδωνε για να πάει  στις δουλειές της, να φέρει νερό από την πηγή στη βάση του χωριού, κατηφορίζοντας…

0 Comments

ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΑΛΚΟΣ: Tα PAIDAKIA

Τήν 4η Ἰουλίου 2043, ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς γιορτῆς, ὁ ἀστυνόμος Μπίκας, ἀποσυρμένος ἐδῶ καί χρόνια ἀπό τήν ἐνεργό ὑπηρεσία, κλήθηκε ἀπό μιά παλιά συνάδελφό του γιά νά διερευνήσῃ τήν ὑπόθεση…

0 Comments

ΜΑΡΩ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Μέλι γάλα

   μια φορά κι ένα καιρό    χωρίς  ιμέιλ σκάιπ  έξυπνα τηλέφωνα    χωρίς καν υπερατλαντικές πτήσεις                                                         Άνοιξη 1952. Την ησυχία του πρωινού ξαφνιάζει το κουδούνισμα. Ζωηρό. Τρεις φορές. Τρέχω…

0 Comments

ΕΛΕΝΗ Ε. ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ: Θεατής

 Όσο περισσότερο χρόνο ζεις με έναν άνθρωπο τόσο πιο αθέατος παρατηρητής γίνεσαι. Το καθημερινό μου θέαμα λοιπόν, από αθέατη θέση. Η ματιά μου το όπλο μου. Το θήραμα εύκολο. Η…

0 Comments

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ: Το βουνό

Στο μικρό σπιτάκι στην άκρη του δρόμου θα έβρισκε εκείνον που ήξερε το βουνό. Έτσι του είχαν πει. Έφτασε εμπρός στην κουρελού που σκέπαζε το άνοιγμα της πόρτας και πριν…

0 Comments