Η Ιρλανδία, το σμαράγδινο νησί όπως την έχουν ονομάσει οι κάτοικοί της, είναι ένας τόπος μαγεμένος. Εκτεθειμένη στα ρεύματα και την υγρή ανάσα του Ατλαντικού Ωκεανού, παραμένει διαποτισμένη από τη…
Είμαι μια βελονιά στο στρίφωμα της Ιστορίας. Πατέρας μου ο Χρόνος ράφτης και μητέρα μου η Ζωή, επιδέξια υφάντρα της ανάσας εκατομμυρίων εμψύχων και αψύχων όντων αυτού του κόσμου.…
Το μικρό μου σπίτι. Το σπίτι το μικρό. Και το μεγάλο «ΜΟΥ». Όλος ο κόσμος σε πέντε τετραγωνικά. Εκεί το σαλόνι, αριστερά η κουζίνα και η τουαλέτα, όπου γουστάρω…
Όταν βρεις έναν καλό άντρα, έναν όμορφο άντρα… Έναν πραγματικά όμορφο άντρα και ας είναι άσχημος… Αυτόν να κοιτάξεις να πάρεις και να τον αφήκεις να σε πάρει… Η καλοσύνη…
Στη Μιχαήλ Βόδα, το δρόμο των παιδικών μου χρόνων, και δίπλα ακριβώς στο πατρικό μου υπήρχε, στα χρόνια του Εμφύλιου Πολέμου, ένα διώροφο και νεόχτιστο σπίτι με μοντέρνα αρχιτεκτονική. Ήταν,…
Το νησί υπήρχε μόνο σε έναν παλιό ναυτικό χάρτη Ήταν ένας λεκές (από καφέ; αίμα; κρασί;) που είχε ξεραθεί μεσοπέλαγα, σε σχήμα μισής σάμου. Έμοιαζε προϊστορικό. Σκέφτηκα πως μάλλον θα…
Ένα μήλο πήγε μόνο του στο παζάρι να πουληθεί. Το μήλο ήταν δαγκωμένο. Κούτσαινε πηγαίνοντας. Κατρακυλώντας. Ώσπου, έφτασε στα πόδια μιας κοπέλας. Ήταν μια μελαχρινή, πολύ όμορφη και φορούσε ένα…
Ένας στρόβιλος από ήχους, χρώματα, γέλια, τραγούδια, μαύρα γυαλιστερά μαλλιά, κροτάλισμα τροχών, φούστες κλαρωτές, χρώματα, χρώματα, λάμψεις από χρυσά χαμόγελα. Οι τσιγγάνοι διέσχιζαν το χωριό. Ο μύθος τους πήγαινε μπροστά,…
Παλιά, κάθε Πάσχα, αφού τρώγαμε το ψητό αρνί, την επόμενη μέρα, την Δευτέρα της Διακαινησίμου, μου χάριζαν τα τέσσερα κότσια, τους αστράγαλους δηλαδή του ζώου. Κι εγώ τα χαιρόμουν έτσι…
Έβρεχε τις τελευταίες μέρες. Λες και μες στα βάσανά μας έπρεπε να προστεθεί και αυτό. Κούραση-περπατούσαμε μερόνυχτα-, φόβος-οι εχθροί μας καταδίωκαν-, ήμασταν σε άγνωστα μέρη και, όπως ο Ξενοφώντας…
Πρέπει να ήμουν στην πρώτη Γυμνασίου, αν όχι στη δευτέρα ,…
