Ονειρεύτηκα μια χώρα δίχως ώρες και ουρανό από χαρτί. Ένα σπίρτο διέσχιζε το σύννεφο όπως μια σκέψη που ξεχνά το τέλος της. Ένας παλαιστής στεκόταν ακίνητος, με τα χέρια σταυρωμένα.…
(Σήμερα λέει ο βηματομετρητής έκανα 10. 883 βήματα, κάπου 7 χιλιόμετρα εξακόσια μέτρα και κανένα ποίημα…) Λάμπει από πείνα αγάπης η εξουσία και το διαβάζεις στα θέλω όλα…
ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΜΕΡΟΥ* Την νύχτα π' αλυχτούσαν τα σκυλιά λουζόταν στο ποτάμι η σελήνη κάνεις δεν ξέρει αν την γαλήνη θα νιώσει στην δική του αγκαλιά. Μια κόκκινη αχτίδα αιχμηρή…
Εδώ κείτονται κομμάτια μπετόν τοποθετημένα καλά το ένα δίπλα στ’ άλλο. Είναι μεγάλα μπορεί κάποιος να τα δει από παντού∙ κρύβουν το φεγγάρι κρύβουν τον ήλιο κρύβουν τις εποχές -θαρρείς,…
(Σχόλια για μια παράξενη διαμονή σ’ έναν παράξενο κόσμο όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα) * The rest is silence. Σαίξπηρ· τα προηγούμενα, επίσης. Οι νεκροί δεν μιλούν πολύ. …
Η αντάρα —Καιρός να φύγω, είπε. —Μα, εγώ μια ζωή σε έβλεπα να φεύγεις, παρατήρησα. —Λάθος με έβλεπες. Έμπαινα μέσα στους στίχους μου και στη δεύτερη στροφή γύριζα πάλι.…
VINTAGE Νομίζω πως το μέλλον έρχεται πιο ασπρόμαυρο καταρχάς γιατί τέτοιο χρώμα έχουν τα τελευταία ρούχα άσπρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι και πάλι καλά, ό,τι μού τελειώνει δεν τελειώνει…
ΟΠΟΥ ΔΕ ΔΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΙΔΙΑ Το υπαίθριο καφέ είχε αρκετό κόσμο εκείνο το ζεστό κυριακάτικο πρωινό. Στο διπλανό τραπέζι κάθονταν μια ώριμη γυναίκα και δυο σκανταλιάρικα παιδιά προσχολικής…
Έστεκε χρόνια πλάι της. Ερωτευμένη στην αρχή και το γλυκοφιλούσε. Μα αντάριασε, η απρόβλεπτη, και τού ’φαγε το χώμα. Τώρα χορεύει πάνω στις γυμνές του ρίζες, τις ξασπρισμένες απ'…
ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ Στόμα ανοιχτό, το θείο μωρό Τεράστιο, φαλακρό, αν και μωρού κεφάλι, Ουρλιάζει, ψάχνει της μάνας τη θηλή. Σκίζονται, σπάνε τα ηφαίστεια, ξερά. Άμμος γδέρνει το χωρίς γάλα χείλος.…
Δεν θα ήταν άκαιρο να σου διηγηθώ κι έναν μύθο της Λέσβου για κάτι που έγινε παλιά. Όταν οι Θρακιώτισσες κομμάτιασαν τον Ορφέα, λέγεται πως το κεφάλι του μαζί με…
ΣΟΥΡΟΥΠΟ Περνούν αγύριστα τα χρόνια Βουβές οι μέρες, δες, μονάζουν Σε καθαρά μπαλκόνια Στο άνθος τους οι λίγες γλάστρες Το γιασεμί, η μπουκαμβίλια Τον έτοιμο ν’ ανοίξει κρίνο Από…
