Νίκος Μυλόπουλος: Αναστοχασμός
ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ Με την πείνα για δικαιοσύνη να θερίζει Αρνούμαι την αιχμαλωσία του παραλόγου Η ζωή χλομιάζει ανάσες έξω απ’ τα κρύσταλλα Και τότε εύσχημο κάνοντας νεύμα στο στήθος Στραγγίζω…
ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ Με την πείνα για δικαιοσύνη να θερίζει Αρνούμαι την αιχμαλωσία του παραλόγου Η ζωή χλομιάζει ανάσες έξω απ’ τα κρύσταλλα Και τότε εύσχημο κάνοντας νεύμα στο στήθος Στραγγίζω…
Η Αθηνά, από την πρώτη στιγμή, είχε εντυπωσιαστεί με τον καθρέφτη που είχε φέρει η θεία της από την Αυστραλία. Στα παιδικά της μάτια , φάνταζε μαγικός. Είχε μια περίτεχνη…
Άρρωστη πασχαλιάτικα με κόβιντ Παραδομένη στον ύπνο. Ύπνο βαθύ σαν πάχνη και σαν χιόνι Που θέλει να καταπιεί τη λύπη όλη Τις Ερινύες της μνήμης Τις εικόνες τις παλιές της…
( Η θέση του Αριστοτέλη για τη Φύση) 645a, 15-30 […] Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να αποστρεφόμαστε με παιδιάστικη αντίληψη τη μελέτη των ζώων εκείνων που είναι…
Οι Ρωμαίοι νεωτερικοί «poetae novi» Κάτουλλος, Κίννας, Κάλβος, Καικίλιος, που γράφουν στα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ., αποτελούν τμήμα μιας ποιητικής επανάστασης. Βαδίζοντας στα χνάρια του Καλλιμάχου του Κυρηναίου…
Τα μάτια τους, σβηστά ή επίμονα, με κοιτούσαν απλώς ή με ξεγύμνωναν. Τα χέρια τους, νωθρά ή νευρώδη, με κρατούσαν απλώς ή μ’ έσφιγγαν – μ’ έφθειραν και…
Σε έτρωγε μέρες η περιέργεια. Οι ήχοι δυνάμωναν, έγιναν αναγνωρίσιμοι, σε είχαν εξοικειώσει με όλες τις κοντινές σου παρουσίες. Οι χροιές πλέον ακούγονταν φίλιες με μια ενθουσιώδη ανυπομονησία, σαν να…
Νομίζουμε αν χωρίσουμε τα κορμιά χωρίζουμε και τις υπάρξεις μας. Κρώβιλος καταπακτή. Έρχομαι και παραστέκω τον ύπνο Σου μες σε μπουμπούκια ρόδων. Αφουγκράζομαι σαν σε παιδί τη λιγνή Σου…
« Τ’ είναι αυτά τα σκιώδη φτερά που χρειάζεται να φορέσω, αν πρέπει να φύγω; » Ζωή Καρέλλη, Το τέλμα [1951] Στο μαγαζί με τα ζαχαρώδη προϊόντα,…
Μια μυρωδιά από βρεγμένο χώμα και άχυρο ερχόταν από την ανοιχτή είσοδο. Καθίσαμε στη δεύτερη σειρά, όχι πολύ μακριά από την κυκλική σκηνή του τσίρκου. Ξεχύθηκαν στην σκηνή τρία βαρβάτα…
Σαββατόβραδα Δαλιανίδη θυμάμαι να βλέπω ώρες στην τηλεόραση μπροστά με φως ασπρόμαυρο στο δάκρυ να πνίγω έγνοιες εφηβικές στα δάχτυλα του ενός χεριού μετρώντας τες με γέλιο να απαγγέλω ποιήματα…
Να σε καλέσω Πώς; Δεν εχω τη φωνή του αηδονιου Ούτε ενός φλαμίγκο έχω το χρώμα Της πεταλούδας το ανεπαίσθητο άγγιγμα δεν έχω Το πράσινο βαθύ του παγονιού το μπλε,…