Βάλτερ Πούχνερ: Αστροδρόμια (απόσπασμα)
Ι Το θέατρο του ουρανού νυχτιάτικα δεν έχει παράσταση. Οι ηθοποιοί χωρίς ρόλους κοιμούνται γυμνοί στους ξενώνες. Ο καθένας μοναδικός θεατής κάθεται στο σκοτάδι, το εισιτήριο στο χέρι. Πλήρωσε…
Ι Το θέατρο του ουρανού νυχτιάτικα δεν έχει παράσταση. Οι ηθοποιοί χωρίς ρόλους κοιμούνται γυμνοί στους ξενώνες. Ο καθένας μοναδικός θεατής κάθεται στο σκοτάδι, το εισιτήριο στο χέρι. Πλήρωσε…
ΒΑΘΜΗΔΟΝ Αυξάνομαι επί των αστικών αποστάσεων Σήμερα οδηγούμαι από ένα σώμα κύμβαλο τραντάζομαι καθώς συγκρούομαι Πάνω στη φτέρνα μου βαθμηδόν μεγαλώνω Βήμα το βήμα σήμερα είμαι τόση αύριο…
ΤΟ ΑΛΜΑ Με το ρυθμό του σώματος που τρέχει για ν’ αποφύγει τις φλόγες Με το ρυθμό του σώματος που τρέχει για να πέσει στις φλόγες Με το ρυθμό της…
Μ΄ ένα μοναδικό μολύβι, μαύρο, ζωγράφιζε, νυχθημερόν, εφτάχρωμη την ίριδα και πλήθος παρδαλά πουλιά, στο περιτύλιγμα των συγγραμμάτων. Παρέμεινε αναλφάβητη. Μονόφτερη, πετούσε, στα ψηλά, χωρίς διακοπή, για δεκαετίες. Φοβότανε…
Στον Ν. Κ. Δύο πεύκα. Στη Νικήτη Χαλκιδικής. Το πρώτο, μάλλον αυτοφυές, στέκει έξω από τον φράχτη ενός εξοχικού. Μπροστά του πέντε μέτρα άμμος. Στη σκιά του μπορεί…
ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ… Ένα διάφανο πόμολο που γυρίζει στον κήπο η Εύα, μια λέξη που στάζει κατακόκκινο αίμα, η μακριά ηδονή του πρωινού ουρανού, ένα κοριτσάκι που ζωγραφίζει το Όμικρον,…
Η Ντόρα έφτασε στην Ιρλανδία Μέσα στο χιόνι και τ' αγέρι· Εγκαίρως έφτασε εκεί Με ένα πλοίο, αν και εν μέρει Γιατί πήγε στην Ιρλανδία Η Ντόρα…
Toi et moi Έχω έναν δικό μου κόσμο όπου αυτοκτονώ τακτικά έχω μέρες στο ημερολόγιο με όνομα υπνωτικών έχω σωλήνες εξάτμισης κάτω από το κρεβάτι και επιπλέω (ουσιαστικά έτσι…
Σου περισσεύουν δάκρυα συμπόνοια όνειρο γυρνάς το κεφάλι στο κακό την πλάτη στο δυσοίωνο ακούραστα ελπίζεις αποκοιμιέσαι με στρωσίδι τα βιβλία η πόρτα σου ορθάνοιχτη Στην αγκαλιά και το φιλί…
Αρχή της απροσδιοριστίας Καταγράφει χιλιόωρα αναζητήσεων, χωρίς, ενίοτε, ν’ ανακαλύψει κάτι. Σκιαγμένο, αδύναμο αγρίμι σε κλουβί γράφει χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων χωρίς να βλέπει τίποτε το καινούριο. Εγκλωβισμένος, θαρρείς!…
Πρώτος έφυγε ο πατέρας μου. Καθώς όμως πέθανε η μάνα μου, όλα τελείωσαν και η ζωή μου πήρε άλλη στροφή. Το σώμα μου ήταν τρομοκρατημένο από την απώλεια. Έπρεπε να…
Η μέρα της συγκομιδής, ένας όρκος σιωπής (σπαράγματα) Μελάνι ξεχείλισε ο όρκος, περγαμηνή γεμάτη αίμα ανάμεσα στα σύμβολα το ξόρκι της. Αμέτοχος από τη διαδικασία, το σώμα του…