Νίκος Χαρτοματσίδης: Ο Άγγελος ο Μπεκρής
Οι λέξεις ταξιδεύουν. Για να περάσουν απαρατήρητες τα σύνορα κρύβονται από τους μεθοριακούς φρουρούς, στο στόμα και στις καρδιές των ανθρώπων. Αν δεν ταξίδευαν ίσως να με φωνάζατε ακόμα με…
Οι λέξεις ταξιδεύουν. Για να περάσουν απαρατήρητες τα σύνορα κρύβονται από τους μεθοριακούς φρουρούς, στο στόμα και στις καρδιές των ανθρώπων. Αν δεν ταξίδευαν ίσως να με φωνάζατε ακόμα με…
Η μικρή του αδερφή, στις πλάκες απάνω αυτοσχέδιου νοσοκομείου κάπου στη γη της Γάζας, ζητάει κλαίγοντας τη μητέρα τους. Κι ο μεγάλος, ο όμορφος Ζαΐν, βαστώντας ήδη τον μικρότερό τους…
Αλεξανδρινό Φυσά γλυκά απ' την Κορνίς μα όταν σουρουπώνει από την Λέπσιους την οδό ακούς συχνά μελωδικές κάτι πνοές υψιπετείς που φέρνει ο αγέρας κατά 'δω καθώς φτερά απλώνει. Είν'…
Ι. Εγώ & Εγώ Φεύγεις; Πάντα φεύγω. Και πάντα επιστρέφεις. Εννοείται. Δε γλιτώνεις από μένα. Βρίσκω τρόπους να σε αντιμετωπίζω. Με την ποίηση; Με την ποίηση. Αν υποθέσουμε ότι…
Η θέση των πραγμάτων Κάθε βράδυ τα έβαζε στη θέση τους προσεκτικά∙ είχε μια ταραχή μην κάνει λάθος: τα χέρια πάνω ακριβώς απ’ την καρδιά, τα πόδια στο κεφάλι…
Τρεὶς μῆνες καθηλωμένος στὸν θάλαμο 303. Δὲν μιλῶ, δὲν μετακινοῦμαι. Ὁ Χρόνος γύρω ἀπὸ τὸ σάπιο κουφάρι μου πάντως περιφέρεται ἐλεύθερα. Ἀφυπνίζομαι μόνον ὅταν ἐντοπίζω κοντά μου καρδιὰ ἕτοιμη νὰ…
Πρώτη Αυγούστου της αστροφεγγιάς μήνας εορτάσιμος Αύγουστος θεός Μήνας μελένιας χάρης Φωτιά που καίει Σιγοπερπατάς στο μελτέμι του καιρού Προβάροντάς με Βαμμένα χείλη Κατακόκκινα κρασιού Ερωτεύσιμα! …
Πρώτη συνάντηση Όταν είσαι το άνθος Είμαι η σκιά που ρίχνει το άνθος Όταν είμαι η φωτιά Είσαι το κάτοπτρο που αντανακλά τη φωτιά Και όταν η Αφροδίτη φτάνει…
(Σχόλια για μια παράξενη διαμονή σ’ έναν παράξενο κόσμο όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα) * Οι επιγραφές τού σήμερα δεν θα βρουν κανένα μουσείο. * Ας το να έρθει. Μη…
Στην Ε.Τ. Σήμερα η πρωινή αφύπνισή μου ήταν πρόωρη και κάπως παράξενη. Ένα τηλέφωνο και ένα κουδούνι συνέπεσαν και συνετέλεσαν σε αυτό. Και τα δύο δεν τα πρόλαβα. Η…
Σαράντα μέρες υετοί και μια χρονιά ταξίδι. Κάποτε πια, τελειώνει το κακό. Σφήνωσα στο βουνό, άδεια και κορεσμένη απ΄τη συνύπαρξη των ζωντανών. Kατάκοπα, τα μέλη μου να πέφτουν καταγής και…
Μια φιλόζωη φωνή από την Ελληνική αρχαιότητα Σχ. 1 Αλήθεια, δεν αφανίζεται η ζωή ούτε χάνονται τα προς το ζην για τους ανθρώπους, αν δεν έχουν πιατέλες με ψάρια2 μήτε…