Αντώνης Μακρυδημήτρης: Μια πόλη και κάποιοι ορισμοί της
Στον αδελφό μου που γεννήθηκε εκεί α. Τα βράδια του καλοκαιριού στην παραλία, όταν έχει φεγγάρι, αλλά και δίχως αυτό, ζευγαράκια ή φίλοι κάθονται κοιτάζοντας τη θάλασσα ή ξαπλώνουν…
Στον αδελφό μου που γεννήθηκε εκεί α. Τα βράδια του καλοκαιριού στην παραλία, όταν έχει φεγγάρι, αλλά και δίχως αυτό, ζευγαράκια ή φίλοι κάθονται κοιτάζοντας τη θάλασσα ή ξαπλώνουν…
Κατά ριπάς Σαν ό,τι πιο φυσικό Ξάφνου μίλησε για «οπλοβαστό» Τι είναι αυτό; Άφησα κάτω το μολύβι Ανασήκωσα το σκυμμένο στα αποδεικτικά κεφάλι μου Η συσχέτιση εγγράφων μπορούσε να περιμένει…
Νυκτερινό Βρεφικό Πρελούδιο Έχω συνηθίσει τις νύχτες να βυθίζομαι μέσα στον δικό μου ήσυχο κόσμο. Δεν βλέπω τηλεόραση. Κάθομαι στην πολυθρόνα, κλείνω τα μάτια και αφήνομαι σε όποιες σκέψεις προβάλει…
............................................................................................ Ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν. Ήταν η πιο ζεστή μέρα, μέχρι στιγμής, υπολόγισε ο Τζίμμι ο πρεσβύτερος. Περίμεναν μόνο την Σάρον. —Τι ειν’ αυτό; είπε ο Τζίμμι ο πρεσβύτερος. -Χριστέ μου.…
Στην αγορά στοιβάζουν τα ξερόκλαδα. Μια συστάδα ίσκιων επίστρωμα φτωχό. Κατοικώ Την κέρινη εικόνα του εαυτού μου, ένα κουκλίστικο σώμα. Η αρρώστια ξεκινά εδώ˙ είμαι στόχος σκοποβολής για μάγισσες. Ο…
Ανέβηκα στον Όλυμπο με τον ανελκυστήρα. Στοά Αθανάτων στάθηκε× θνητός εγώ και μπήκα, Όπως ο Δάντης κάποτε στης κόλασης τα ερέβη. Ώρα ευωχίας ήτανε× θεοί, θεές…
μη με ρωτήσεις γιατί τάχα τέτοιο ξαφνικό δεν μού απόμεινε άγγελος να πέμψω ύστερα ούτε τα γιατί επιβιώσαν αποκαΐδια μαύρα του σωρού άσαρκα δαχτυλίδια του καπνού σα να μη…
Το μάθημα της Ιστορίας Την Ιστορία την ξαναέγραφες για τα παιδιά που όλο βυθίζονταν στα κινητά τους. Πιο ρόδινη, μη φοβηθούν, συντομευμένη κι έγχρωμη, να μη βαριούνται. Την εικονογραφούσες…
Ταξίδι. Θολά πέπλα ρέμβης που πλάκωνε την ψυχή. Το τρένο είχε διασχίσει χιλιόμετρα χειμωνιάτικου τοπίου. Από τα παράθυρα συλλάβιζε η μνήμη χαμένες ζωές, εξόριστα όνειρα, τρόμο. Είναι που η μνήμη…
Άυλα Κι έμεινε εκεί, με το βουνό στην πλάτη, παλιό βουνό, λευκό βουνό, γαλήνιος μες στη φωτογραφία. Μοιάζει να πάγωσε η στιγμή, λίγο μετά ή λίγο πριν, δεν…
Νέος ακόμη, ο Ανέστης ένιωθε να μαραίνεται κάθε φορά που γύρευε μεροκάματο. Δεν πήγαινε στα γράμματα – ποτέ η μάνα του δε θα τον καμάρωνε δάσκαλο του χωριού, όπως σιγοψιθύριζε…
112 (αριθμός εκτάκτου ανάγκης) ή Σημεία των καιρών Εκκενώστε τον συναισθηματικό σας κόσμο. Ενστερνισθείτε την, απολυταρχικώς επιβεβλημένη, πρέπουσα κατεύθυνση και προχωρήστε. Μην παραστρατήσετε, θα τιμωρηθείτε. Κάψτε τα όνειρα κι…