ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ “να που μ’ αρέσει κι αυτό το βουβάλι του μακεδονίτικου κάμπου, τόσο υπομονετικό τόσο αβίαστο, σαν να το ξέρει πως δε φτάνει κανείς πουθενά” Γιώργος Σεφέρης, Ωραίο φθινοπωρινό…
Blue Bungalow Τον κατέβαζαν σε πυκνοδομημένο πλαίσιο, χωρίς βάθος, καθώς ο Αλόνσος Κιχάδας, πάνω απ’ το τζάκι του σκυφτός, μα αυτοκρατορικός, με γενειάδα, καλοχτενισιά και το μακρύ κοντάρι σκάρωνε…
I Έτσι κάθε καλοκαίρι, όλο και πιο μασημένοι από το χρόνο μα αναπόσπαστοι. Όλο και πιο βαθιά να θρέφει μες τα σπλάχνα μας το απέριττο, το λιγοστό, το αυτάρκες. …
ΔΙΗΓΗΜΑ 70 Με τη δολοφονία του καλοκαιριού στο πλακόστρωτο αυλής από ξερά φύλλα Φθινοπώρου βούλιαγμα νησιών ψυχής από την απρόσμενη φυγή μπήγοντας μαχαίρι σε αρμούς ζωής ξεφεύγοντας χώρες θλίψης…
Πυξίδα από μάλαμα Στις πληγές που μου αφήσαν στα πέλματα παλιοί έρωτες δυο φτερά έχουν φυτρώσει Δεν τα βλέπει ο καθένας Φανερώνονται μόνο σ' εκείνον που νιώθει τ' αόρατα…
Ψυχή I Γι’ αυτό το έσω είναι θέλω να με θες Γι’ αυτό που ήμουνα, που είμαι, που θα γίνω Τα εσωτερικά τοπία μου να δεις και ν’ αγαπήσεις Αφού…
Οι Ραφές Σε είδα στο κέντρο, Σεπτέμβρη μήνα, Πήγαινα στη Ζήνωνος για το λεωφορείο. Η φωνή σου σκούπιζε στάλες βενζίνης, Πίσσας και σκόνης απ’ το μέτωπό μου. «Το κεφάλι…
Σύννεφα πυκνά∙ γκρίζα σιωπή χειμώνα στο χώμα στάζει. Ψίθυροι Βοριά μες στης ελιάς τα φύλλα …
Τα πάρεργα του εγκλεισμού ή Annus Horribilis Ο εκπεσών Λίγα μένουν κάτω σήπονται. Το μαβί συναλγεί με τον ήχο των φύλλων του Παραδείσου * Το μυστικώς μηνυόμενο το κιάρο σκούρο…
Ξένος Για ποιαν αλληγορία ξεκινώντας κάποτε προχώρησα τόσο ξένος ανάμεσα στους ξένους μόνος ανάμεσα στους μόνους για ποιαν ολιγωρία της ψυχής Πάντα σε κατακρήμνιση γυμνάζομαι και μες στη…
IN MEMORIAM Μου στερέψανε την πηγή, για να ξεχάσω τη δροσιά. Μου κάψανε τις συστάδες των πεύκων, για να μη συνομιλώ με τον άνεμο. Μου μολύνουν τη θάλασσα και δε…
1. Χαράς τραπέζι στρώνουν τα ποιήματα μ’ αφράτο χιόνι. Λεπτές κουρτίνες κι η νύχτα παγωμένη τρυπώνει μέσα. 3. Πέπλο σκεπάζει το σώμα κρύας νύχτας. Χιονίζει άστρα. 4.…
