Παιδική Ζημιά Έμειναν μόνο θραύσματα αιχμηρά, συσκευασμένα σε βελούδο, μ΄ ένα φιόγκο ροζ. Τα χτυπούσες, μ΄ ένα μαχαίρι ρυθμικά, να βγάλουν μουσική. Ας μάτωναν, εσύ τα συγκολλούσες…
Άκουσέ με Άκουσέ με, που είσαι μακριά αλλά και μέσα στο κεφάλι μου έλα κοντά μου, τώρα, όπως είσαι δρασκέλισε το χώρο και το χρόνο πιάσε μια σκέψη μου και…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Τότε Παρασκευή ίσως Μ’ έκοψαν πάλι Πρόχειρα παιδί από χρόνο: Σταυρό από πεντάλφα Βαφτιστικά λουστρίνια από μαύρο ζώο Φιόγκο από μυαλό Φόρεμα άλλο μέγεθος Λόγια πετούμενα Χεράκια…
ΛΟΓΩ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ Πολύ καλή, εξ ουρανού δοσμένη ετούτη η καλλίδωρη κακοκαιρία. Προσφέρει τ’ αναγκαίο πρόσχημα παράκαμψης ως προς την παραβίαση των συνόρων στη θάλασσά μας, που γι’ αυτήν θα…
ΚΡΙΤΙΚΗ (Στην Ανθούλα Δανιήλ) Αφαιρώ διακριτικά μάσκες με πολλά ψιμύθια περούκες που φορούν ουτιδανοί ηθοποιοί για να κρύβουν τα απρόσωπα πρόσωπά τους. Βγαίνω…
Ράγισε ο ουρανός και το πλευρό μου ακούμπησε στον τοίχο Σου αποκαμωμένο. Ίσως αν άπλωνες το χέρι, είπες Εσύ. Άλλο φτωχός κι άλλο ζητιάνος, Κύριε αποκρίθηκα. Και το κουτί στα…
ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΥ ΣΚΕΥΗ Ό, τι και αν αγγίζω κόβομαι. Όλα απέκτησαν αιχμές. Και με τον άνεμο ματώνω Για ορατές καταστροφές Κι αόρατες οδύνες. Μέσα στην άχνη Και την…
ΕΣΥ, ΓΙΓΑΝΤΑ, που σηκώνεις Στα εξάρματα των ώμων σου Όλο το βάρος του κόσμου Με τα βουνά, τα πουλιά, τους θεούς Με τους βυθούς της θάλασσας Των βράχων τους γκρεμούς…
Υπαρξιακές ερωταποκρίσεις Τι ωραίος που ήταν ο έρωτας! Πολιορκούσε χωρίς ενοχές πολεμούσε χωρίς αιχμές, χωρίς φιλοδοξίες. Λιοπύρι τα μεσάνυχτα καλοκαιριά στον πάγο έρωτας, το αντίθετο του αληθινού έδινε στο πραγματικό…
Τώρα που οι μέρες μεγαλώνουν Tώρα που οι μέρες μεγαλώνουν, ίσως χωρέσουνε την εκκωφαντική ηχώ από το μισοτελειωμένο παραμύθι που το μονολογείς μουρμουριστά, πάλι και πάλι. Ίσως και να …
ΕΡΩΤΙΚΟ Για μέρες στο χέρι πλένω φανέλες τις κάλτσες στη σόμπα αλλάζω μεριά. Σε μπαρ τις νύχτες ξοδεύω τις μπάρες χαϊδεύω σώμα και πνεύμα ματαίως πουλώ. Ο…
Πόσο ζηλεύω το ανέμελο χαμόγελό σου. Καθησυχάζει τις καθημερινές μου περιπολίες, στους στενούς διαδρόμους της αέναης καταστροφής. Η πόλη αναθαρρεύει για λίγο από τις δολοφονίες. Μέσα από το ανέμελο χαμόγελό…
