Ελενα Κουρή: Τρία ποιήματα
Τοκετός ερπετό μιας χειμερίας γεννιέται το σώμα μου αρχαϊκό βαρύ και ομιχλώδες γυμνή τώρα κι έξω από το λαγούμι για χάρη του Ήλιου Ήλιοι της αττικής μες τα χελιδονίσματα Ανάσταση…
Τοκετός ερπετό μιας χειμερίας γεννιέται το σώμα μου αρχαϊκό βαρύ και ομιχλώδες γυμνή τώρα κι έξω από το λαγούμι για χάρη του Ήλιου Ήλιοι της αττικής μες τα χελιδονίσματα Ανάσταση…
Έλεγε πως ανησυχούσε. Άνοιγε απότομα την πόρτα, να σκίσει το πραϋντικό σκοτάδι , να ματαιώσει τη μοναχική της εργασία και την εμφάνιση ασπρόμαυρων σκηνών. Την δίδασκε, πολύ ασφυκτικά ,…
Τούτες οι μέρες της προσμονής και της προσδοκίας, μέρες του λογισμού, της αίσθησης και της μαρτυρίας, να μην είναι κοινές, μονόχρωμες και δασκαλεμένες. Ο καθένας με τις ανταύγειες και τις σκιές…
Τι είν’ αυτό που δίνει την αξία στο νόμισμα του έρωτα; Ίσως περίεργο, μα τελικά — όπως σε κάθε νόμισμα — δεν είν’ η ομορφιά του συγκεκριμένου προσώπου. Είναι…
Το δέντρο μου Σε είπα το δέντρο μου, με ρίζες στα ερεβώδη μου, σείεσαι και λαμποκοπάς τρυφερό και χλοώδες απ’ τα πόδια μου ως των μαλλιών μου τις άκρες. Στο…
I. Μέσες νύχτες. Κέλης μαῦρος στοῦ Ἀχέροντα χρεμετίζει τὶς δροσερὲς ὄχθες ὁ καιρός, λαβύρινθος χωρὶς νῆμα καὶ Ἀριάδνη ἀδειανὴ ἀπὸ στεφάνια εὔκορμα θαλερῶν ἀνθέων. Ἄκοπο τὸ μῆλο στὴν ἄκρη…
Συνήθιζε τη μεγάλη εβδομάδα να κόβει αυτούς τους ρωμαλέους άσπρους κρίνους τους είχε για νεκρολούλουδα Παχύρευστα υγρά σχεδόν κολλώδη έβγαιναν απ'τον κορμό τους κυλούσαν ίσαμε τα δάχτυλα καθώς τους ξερίζωνε,…
Κάθε φάρος αναβοσβήνει είπες στο δικό του ρυθμό. Θέλω να Σου πω οι ψυχές μας πάλλουν στον ίδιο. Δε μιλώ τα λόγια είναι εύκολα μπαίνουν ανάμεσά μας μας χωρίζουν. …
Κάθε πρωί ακολουθώ ευλαβικά το τυπικό της μέρας Καφέ στο μπρίκι άνοιγμα τα παντζούρια -να διαπιστώσω αν το δελτίο καιρού λέει αλήθεια- τάισμα τα γατιά και ένα έξτρα καλωσόρισμα τον…
1 Αφίλητος έμεινε καταμεσής του κήπου το ποτήρι είχε χυθεί προ πολλού κι ο Ισκαριώτης φουρκίστηκε σε κάτι χαμόκλαδα και πρήστηκε σαν ελέφαντας μόλις είδε τον ψημένο κόκορα ν’…
Τώρα που τέλειωσε η βροχή γράφτηκαν χρώματα μεγάλης υπόσχεσης στο στερέωμα τώρα που αποκρυπτογραφήσαμε σιωπηλό μήνυμα ομίχλης τώρα που χιόνι πρωινό κάλυψε το βάθος του δρόμου τώρα που άναψαν στο…
Άραγε θυμάσαι τα πρώτα μας βήματα; Μαζί είχαμε αρχίσει. Έπειτα γίναμε οδοιπόροι αντίθετων δρόμων. Ό,τι κι αν πίστεψες στάθηκε λάθος. Στην πορεία σου σύντροφος ο ταπεινός συμβιβασμός κι…