πάντα με τους κυνηγημένους, τους περιθωριακούς, τους ανθρώπους του υπογείου, δεν ξέρω αν είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στη γη αλλά σίγουρα είμαι ο πιο ευτυχισμένος εν ζωή διότι κάτι…

Σούρουπο ξεχασμένο σκαρί Έρημη παραλία Τραβηγμένο στην άμμο κουρασμένο καΐκι Φύκια ξεραμένα αχτένιστα μαλλιά Στο δοιάκι Ταρσανάς νεκρός Το ματσακόνι στη σιωπή μένει Βουβό σήμαντρο μοναστηριού Πού  και πού κρωγμοί…

Μοναξιά   Κάθε Σάββατο ανοίγει τη ντουλάπα με τα πουκάμισα Ανέγγιχτα και νηστικά από τη θλίψη. Η διαδρομή προς το νερό ευλαβική Τα βυθίζει χαϊδεύοντάς τα Τα βαφτίζει ξανά και…

H αιώρηση της μέδουσας   Με λεπτά διάφανα πλοκάμια παλμικές συσπάσεις ρυθμικές οπισθοχωρεί για να προοδεύσει όπως το μυαλό σε λήθη υγρή όταν η φαιά ουσία κιτρινισμένη προσπαθεί να θυμηθεί…

                                                     Ροές                                                               Ι                                         Στην πλάτη του τραπεζιού                                    απλώθηκε το μεσημέρι                                    Κανείς δεν του φέρνει αντίρρηση                                    ίσως να είναι από τα λίγα…

                          Κομψὰ ἡ νύχτα ὑφάσματα                              φοράει στὸ σεργιάνι της…     Φεγγαρόφως σὲ ὀπὲς δαντέλας                           τοῦ Σεπτεμβρίου…

Χτένες, χιλιάδες χτένες γιά μαλλιά μαῦρα, ξανθά καί καστανά, μαλλιά κοριτσιῶν κι εὔχυμων γυναικῶν, λευκά μαλλιά γιαγιάδων. Χτένες κοκάλινες γυαλιστερές μέ ἀλαβάστρινες λαβές κι ἄλλες φθηνές συρμάτινες φθαρμένες πού ἄλλοτε…

ΕΛΛΗΝΙΑΔΑ   Αγαπητοί συνέλληνες, συνάδελφοι και φίλοι,   συνοδοιπόροι ποιητές στο δρόμο της Ανάγκης, ήρθεν η ώρα κι ο καιρός να μας δοθούν εκείνα, που μέχρι χτες πιστεύαμε πως χάθηκαν…

Όχι, είμαι καλά Και το «λυρικό Εγώ» μου καλά είναι και αυτό Δεν κάνουμε πια επίκληση στην Λογική των Διαφωτιστών Δεν λέμε «σκέφτομαι άρα υπάρχω» Μας μέθυσες, Μανωλάκη Καντ στα…

Τ’ αγόρια   Τα νεογέννητα αγόρια, πολύ περσότερο απ’ τα κορίτσια, σκούζουν συνήθως γοερά μόλις προβάλλουνε στο φως, ίσως σαν πιο αδύναμα, σαν πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα, ακόμα κι αν…

        Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…

Ακαταπαύστως   Αδιαλείπτως βαδίζουμε σε σπείρα ατέρμονος κοχλία. Χλωμά, παγωμένα φεγγάρια φρουροί της νύχτας σε κήπους αγαπημένων, ικέτες εκπλήρωσης παλιών και νέων προσδοκιών. Σε αχαρτογράφητους κινούμαστε δρόμους ακαταπαύστως.   Κόκκινοι…