Κλεονίκη Δρούγκα: Μαμά
-Μαμά, μερικά πρωινά όσον κι αν θέλω δεν μπορώ να σου μιλήσω έχω δουλειά στο κόκκινο -Δεν πειράζει, παιδί μου. Είσαι καλά; Παύση -Μαμά, διορθώνω γραπτά καθαρίζω το μπαλκόνι…
-Μαμά, μερικά πρωινά όσον κι αν θέλω δεν μπορώ να σου μιλήσω έχω δουλειά στο κόκκινο -Δεν πειράζει, παιδί μου. Είσαι καλά; Παύση -Μαμά, διορθώνω γραπτά καθαρίζω το μπαλκόνι…
Επι στροφή βαθιά πολύ βαθιά στο διάφανο το μπλε ξανά ξανά ξανά το ασφαλές υγρό…
Ειλικρίμα Σε κάποια προαύλια περιπλανιέται κάποιος χτυπάει τις πόρτες των τάξεων όταν τα παιδιά δεν έχουν πάει ακόμη για μάθημα Είναι έξι το πρωί και το σκουπιδιάρικο καθαρίζει…
Πάντα θ’ αναζητώ την ανέσπερη αγκαλιά της μάνας μου και ας έχω μνήμη ελαττωματική Σαν τη δίνη του ποταμού θα στροβιλίζεται πάντοτε γύρω απ’ τις…
Κάθε κόρη καλής οικογενείας με σπουδές κι εξαιρετική αγωγή με ξένες γλώσσες και ποικίλες ευαισθησίες ονειρεύεται ένα μικρό χαρέμι μόνο δικό της συμπαθητικό κι ευγενικό Μμμμμ θα έχει…
Ο άνθρωπος μοναδικός είναι ύπαρξη ανεπανάληπτη. Χίλια χρόνια ψάχνω το πρόσωπό μου στων Κυκλάδων τον κύκλο χίλια χρόνια γυρεύω τον ερμαφρόδιτο μάντη τη ρίζα μου. Πνοές με σαρώνουνε πνεύματος…
Δε μας απέμενε καθόλου σπάγγος. Και τότε στέλναμε το μήνυμα στον χαρταετό, που μόλις πια τον ξέκριναν τα μάτια μας. Περνούσαμε στο τεντωμένο το σκοινί ένα χαρτάκι μ' ένα "γεια…
Ανάμεσα στο σκοτάδι της νύχτας και στο φως της ημέρας η συκιά άκουσε τον λυγμό του ανθρώπου. Μαύρη σκιά καθόταν στις ρίζες της και μονολογούσε καθώς πετούσε μακριά το πουγκί…
Ο Ιησούς στο Όρος των Ελαιών " …καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο… καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο· καὶ ἐγένετο ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν. Κατά Λουκάν…
Όχι, Μεγάλη Εβδομάδα δεν τρως κρέας Βάζεις όμως γάλα στον καφέ λες μια κουβέντα παραπάνω φοράς τις κρύες νύχτες του χειμώνα -δεν αλλάζει εύκολα ο καιρός- γυροφέρνεις τα καλά…
ΠΟΡΕΙΑ Χαμένα πρόσωπα που σας θυμίζει μονάχα το περίγραμμα των κυμάτων και η απέραντη σιωπή της θάλασσας μοναχικοί στοχασμοί στα βράχια ένας ατελεύτητος μετεωρισμός ανάμεσα στο τώρα και το…
Πού να πας τώρα, πού να πας ερειπωμένη πόλη Να δραπετεύσεις δεν μπορείς από το θάνατό σου Κάποτε στεριωμένη εδώ με αίμα και πάλι Αίμα το μαυρισμένο χώμα σου ξερνάει…