Να έρχεσαι καμιά φορά

Στην έρημή μου χώρα

Στις άδειες και νεκρές μου μέρες.

Μη βλέπεις που φορώ

Αυτό το ένδυμα

Κουρελιασμένο πια απ’ τα δεινά

Των περασμένων μου παθών

Κι απ’ τη φθορά του χρόνου

Τόσους αιώνες σήκωσα

Στους ώμους μου μονάχη

Για να γεννήσω

Το γλυκόπικρο τραγούδι

Να έρθεις

Μονάχα μια συνομιλία μού αρκεί

Μη φέρεις δώρα

Κι αυτή τη λήκυθο

Με τη λευκή των λέξεών μου στάχτη

Κράτα την

Έλα, δος μου το χέρι σου

Άγγιξε

Τη μέσα φλέβα νά ‘βρεις

Χτυπάει ακόμα

Σαν  καρδιά πληγωμένου πουλιού

Έλα. Μη φοβηθείς

Την παγωμένη λάβα

Που σκέπασε τα μάτια μου για πάντα.

Να έρχεσαι…