Φέτος δε χρειάζεται να σταυρωθείς πάλι Εσύ

Χριστέ μου.

Άλλοι πολλοί σταυρώνονται

πιο αθώοι κι από Σένα.

Μικρά παιδιά

από σφαίρα από πείνα κι από δίψα

ο πόλεμος μ’ ανθρώπου χέρι

τα θερίζει.

Στα μέρη όπου τριγύριζες παλιά

και δίδασκες αγάπη

τώρα το άδικο ορίζει τη ζωή

κι η βία ατιμώρητη αλωνίζει.

Σκύψε

μαζί με τις μανάδες τους

πάνω στα άταφα μικρά κορμιά

εκεί στάσου και κλάψε.

Κι αυτό το Πάσχα

ας μην αναστηθείς πάλι Εσύ

Χριστέ μου.

Δώσε τη θέση Σου σ’ εκείνα τα παιδιά.

Αυτά πρέπει ν’ αναστηθούν.

Αυτά να ζήσουν.

Να επουλωθεί το νέο βαρύ μας τραύμα.

Να ζήσει κι η βασανισμένη εποχή μας

ίσως

το μεγαλύτερό Σου θαύμα.