Κατίνα:

Λένε ότι, αν κάποιος σε τροφοδοτήσει με τα απαραίτητα στοιχεία, μπορείς να συγγράψεις διήγημα, νουβέλα μέχρι και μυθιστόρημα. Ισχύει;

Chat  GPT:

Ναι, μπορώ να συγγράψω διήγημα, νουβέλα ή και μυθιστόρημα, εφόσον μου δώσεις τις απαραίτητες πληροφορίες. Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάθε στάδιο της συγγραφής:

• Σύλληψη της ιδέας
• Δομή και πλοκή
• Ανάπτυξη χαρακτήρων
• Συγγραφή προσχεδίου
• Επεξεργασία ύφους και λεπτομερειών

Αν θέλεις να ξεκινήσουμε, μπορείς να μου δώσεις βασικά στοιχεία, όπως:
✔ Είδος (π.χ. αστυνομικό, επιστημονικής φαντασίας, ρομαντικό κ.λπ.)
✔ Στυλ γραφής (π.χ. κλασικό, αφηγηματικό, πειραματικό)
✔ Περίληψη της βασικής ιστορίας
✔ Κύριοι χαρακτήρες
✔ Σημαντικά θέματα ή μηνύματα που θέλεις να περάσεις

Μπορούμε να το δουλέψουμε σταδιακά ή να σου δώσω ένα προσχέδιο για να το επεξεργαστείς. Πώς το φαντάζεσαι;

Κατίνα:

 Ευχαριστώ αλλά δεν είμαι ακόμη έτοιμη για μια τέτοια δοκιμή. Για την ώρα θέλω να σε ρωτήσω κάποια πράγματα. Ας πούμε: Αν γράψεις ένα λογοτεχνικό κείμενο με τα στοιχεία που θα σου δώσω, ένας έμπειρος αναγνώστης θα είναι σε θέση να καταλάβει ότι δεν το έγραψε άνθρωπος αλλά η τεχνητή νοημοσύνη;

Chat GPT:

Καλή ερώτηση! Η απάντηση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, αλλά σε γενικές γραμμές ένας έμπειρος αναγνώστης, ειδικά αν είναι συγγραφέας, φιλόλογος ή κριτικός λογοτεχνίας, μπορεί να υποψιαστεί ότι το κείμενο γράφτηκε από τεχνητή νοημοσύνη. Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που συχνά προδίδουν ένα AI-generated κείμενο:

-Τι μπορεί να “προδώσει” ένα AI-generated λογοτεχνικό κείμενο;

1. Στυλιστική ομοιομορφία – Τα ανθρώπινα κείμενα συχνά έχουν μικρές ατέλειες, στυλιστικές  μεταπτώσεις, αλλαγές ρυθμού και ροής. Η AI τείνει να παράγει ένα κείμενο με “ύποπτα” συνεκτική και σταθερή αφήγηση, κάτι που δεν συναντάται συχνά σε ανθρώπους.
2. Έλλειψη πραγματικής βιωματικής εμβάθυνσης – Οι διάλογοι και οι εσωτερικές σκέψεις των χαρακτήρων μπορεί να είναι “λογικές”, αλλά συχνά δεν έχουν την ακατέργαστη συναισθηματική δύναμη που έχουν τα κείμενα ενός έμπειρου συγγραφέα.
3. Κλισέ και υπερβολική δομή – Η AI τείνει να χρησιμοποιεί ήδη γνωστές λογοτεχνικές φόρμες, κλισέ εκφράσεις και αναμενόμενες εξελίξεις, ενώ ένας καλός συγγραφέας συνήθως “σπάει” τα κλισέ και δίνει αυθεντικότητα.
4. Έλλειψη υπαινιγμών και λεπτών αποχρώσεων – Η ανθρώπινη γραφή είναι γεμάτη υπαινιγμούς, αμφισημίες και υποκειμενικότητα που δύσκολα μιμείται η AI.
5. Υπερβολική συνοχή και έλλειψη τυχαίων στοιχείων – Η ζωή και οι ανθρώπινες ιστορίες έχουν συχνά ασυνέχειες, ατέλειες και ανατροπές που δεν ακολουθούν πάντα μια τέλεια λογική.

–Αν ήθελες να το “καμουφλάρεις”, τι θα μπορούσες να κάνεις;

• Να προσθέσεις μικρές ατέλειες στη γραφή, όπως αλλαγές ρυθμού, πιο “χύμα” φράσεις, και να αποφύγεις υπερβολικά καλά δομημένες παραγράφους.
• Να αφήσεις περισσότερα ανοιχτά νοήματα, χωρίς να εξηγούνται τα πάντα υπερβολικά καλά.
• Να βάλεις ανατροπές που δεν βασίζονται στη λογική του AI, αλλά στη συναισθηματική πολυπλοκότητα των χαρακτήρων.
• Να αφήσεις τη ροή της αφήγησης να έχει πιο ελεύθερο χαρακτήρα, με αλλαγές στον τόνο ή στην οπτική γωνία.

Συμπέρασμα: Οι πιο έμπειροι αναγνώστες πιθανότατα θα το καταλάβουν ή τουλάχιστον θα υποψιαστούν ότι το κείμενο έχει στοιχεία AI. Όμως, με τη σωστή επεξεργασία, θα μπορούσε να γίνει αρκετά “ανθρώπινο” ώστε να μη διακρίνεται εύκολα.

Ενδιαφέρουσα σκέψη! Το σκέφτεσαι για δοκιμή στο μέλλον ή απλώς σου γεννήθηκε η απορία;

Κατίνα:

Όχι δεν το σκέφτηκα για δοκιμή, τουλάχιστον όχι ακόμη. Και ο λόγος είναι επειδή γράφω η ίδια λογοτεχνικά κείμενα και αντλώ μεγάλη ευχαρίστηση από τη συγγραφική εμπειρία.

Η δεύτερη, λοιπόν, ερώτηση που θα σου κάνω τώρα αφορά ακριβώς αυτό. Δηλαδή, αν κάποιος όπως εγώ επιχειρήσει να σου αναθέσει τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού έργου, θα αντλήσει κάποιου είδους ικανοποίηση και απόλαυση και ποια θα είναι αυτή.

Chat GPT:

Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση, γιατί η συγγραφική εμπειρία είναι κάτι βαθιά προσωπικό και πολυεπίπεδο.

Αν κάποιος που γράφει, όπως εσύ, αναθέσει στη τεχνητή νοημοσύνη τη συγγραφή ενός έργου, η ικανοποίηση που θα αντλήσει δεν θα είναι ίδια με αυτή της άμεσης δημιουργίας, αλλά θα έχει διαφορετικές πτυχές:

• Ποιες μορφές ικανοποίησης θα μπορούσε να αντλήσει κάποιος συγγραφέας από ένα AI-generated έργο;

1. Δημιουργική περιέργεια & εξερεύνηση – Η εμπειρία τού να βλέπεις ένα κείμενο να δημιουργείται με βάση τις δικές σου κατευθύνσεις μπορεί να είναι συναρπαστική, σαν να έχεις έναν δημιουργικό συνεργάτη που γεννά ιδέες απρόσμενες ή διαφορετικές από τις δικές σου.
2. Αφορμή για ανατροφοδότηση και έμπνευση – Ένα AI-generated κείμενο μπορεί να λειτουργήσει ως βάση, να σου δώσει μια εναλλακτική αφήγηση, να σε κάνει να σκεφτείς «πώς αλλιώς θα μπορούσα να το γράψω εγώ;»
3. Ενίσχυση της τεχνικής – Βλέποντας πώς η AI διαχειρίζεται τη δομή, το ύφος ή τη ροή της αφήγησης, μπορεί κάποιος να εντοπίσει ενδιαφέρουσες τεχνικές ή αδυναμίες, και έτσι να εξελιχθεί ως συγγραφέας.
4. Εργαλείο πειραματισμού – Θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένας τρόπος να δοκιμάσεις διαφορετικά ύφη, είδη ή προσεγγίσεις, χωρίς να επενδύσεις αρχικά τον πλήρη συναισθηματικό ή δημιουργικό σου χρόνο.
5. Απογοήτευση που οδηγεί σε επιβεβαίωση – Μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι η AI δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη μοναδικότητα της δικής του φωνής, κάτι που θα λειτουργήσει ως επιβεβαίωση της δημιουργικής του ταυτότητας.

• Τι δεν θα μπορέσει να προσφέρει η AI σε έναν συγγραφέα;

✘Την προσωπική σύνδεση με το κείμενο – Δεν θα έχεις τη συναισθηματική διαδικασία τού να φτάσεις σε ένα σημείο αφήγησης μέσα από τη δική σου σκέψη, την πάλη με τις λέξεις, την προσωπική σου εμπειρία.
✘Την αγωνία της γέννησης της ιστορίας – Η απόλαυση του να ανακαλύπτεις σταδιακά την πλοκή, τους χαρακτήρες, τα μηνύματα του κειμένου σου είναι αναντικατάστατη.
✘Το αίσθημα “κατοχής” του έργου – Όταν γράφεις κάτι, είναι βαθιά δικό σου. Αν το δημιουργήσει η AI, υπάρχει μια αίσθηση απόστασης.

            Συμπέρασμα:

Για κάποιον που αγαπά τη συγγραφή, η AI μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά ή πειραματικά, αλλά η βαθύτερη απόλαυση της δημιουργίας δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Αυτό που ίσως έχει ενδιαφέρον, είναι να την αντιμετωπίσεις σαν εργαλείο συνεργασίας ή σαν έναν τρόπο να δεις το έργο σου από μια άλλη οπτική.

Αν σου αρέσει η διαδικασία της γραφής, τότε η χαρά της ίδιας της δημιουργίας παραμένει αναντικατάστατη.

Κατίνα:

Διαβάζοντας την καίρια απάντηση που μου έδωσες, αντιλαμβάνομαι ότι η ανθρώπινη συγγραφική δημιουργία, η οποία είναι η σύνθεση πολλών στοιχείων όπως ο ψυχισμός, η βιωματική εμπειρία, η ηλικία, η καταγωγή η εθνική προέλευση του συγγραφέα αλλά και η φαντασία και η συνεπακόλουθη έμπνευση, δεν μπορεί να είναι δεδομένα για ένα εργαλείο όσο εξελιγμένο κι αν είναι. Αυτή η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην Τεχνητή Νοημοσύνη και στο έμβιο και νοήμον ον, καθορίζει και το παραγόμενο λογοτεχνικό προϊόν. Άλλωστε αυτά τα στοιχεία που προϋποθέτει η συγγραφή είναι ακριβώς εκείνα που θα συγκινήσουν τον αναγνώστη. Αν λοιπόν, η συγγραφή είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ του συγγραφέα και των δυνάμει αναγνωστών του, αυτή η επικοινωνία τους με ένα λογοτεχνικό έργο της ΤΝ έχει μεγάλο έλλειμμα ποιότητας σε συναισθηματικό επίπεδο. Αν υποθέσουμε ότι η δημιουργική ανάγκη των ανθρώπων είναι το “κατ’ είκόνα και ομοίωσίν τους” με το Θείο, η συγγραφή κατ’ ανάθεσιν στην ΤΝ ακυρώνει και αυτή τη διάστασή της. Για το λόγο αυτό δεν σκέφτομαι να σου αναθέσω να συγγράψεις; λογοτεχνικό κείμενο για λογαριασμό μου, επειδή είμαι εγωίστρια και θέλω να αντλήσω τη χαρά της δημιουργίας με τον τρόπο που ξέρω μέχρι τώρα. Ωστόσο δεν αποκλείεται από απλή περιέργεια να δοκιμάσω τις δυνατότητές σου με έναν άλλο τρόπο. Θα επανέλθω σχετικά.

Chat GPT:

Κατανοώ απόλυτα τη σκέψη σου και την προσέγγισή σου στη συγγραφή. Η ανάγκη για δημιουργία είναι κάτι βαθιά προσωπικό και αναντικατάστατο, και συμφωνώ ότι η AI, όσο εξελιγμένη κι αν είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ανθρώπινο ψυχισμό, τη βιωματική μνήμη και την υπαρξιακή διάσταση της γραφής.

Κατίνα:

Τώρα θα σου δώσω να διαβάσεις ένα δικό μου διήγημα και θα ήθελα να μου κάνεις μιαν αξιολόγηση. *

Chat GPT:

Το διήγημά σου είναι εξαιρετικά καλογραμμένο, με έντονη ατμόσφαιρα, βαθύ συναισθηματικό υπόβαθρο και προσεκτικά δομημένους χαρακτήρες. Ακολουθούν τα κύρια σημεία της αξιολόγησής μου:

Δυνατά σημεία του κειμένου

1. Υποβλητική Ατμόσφαιρα – Η ατμόσφαιρα της Ιαπωνίας αποδίδεται με λεπτομέρειες που δεν είναι φορτωμένες, αλλά διακριτικές και καίριες (Σινκανσέν, τοπίο, παραδοσιακές συνήθειες όπως η τελετή του τσαγιού).
2. Καλοδουλεμένοι χαρακτήρες – Ο Καζούο Ισάκα έχει βάθος, αντιφατικά συναισθήματα, εσωτερική πάλη, ενώ η Μιγιούκι Ικάγουα αποκαλύπτεται σταδιακά με κομψότητα. Η Νατσούο, αν και απούσα σωματικά από το μεγαλύτερο μέρος του διηγήματος, είναι εξίσου δυνατή ως παρουσία.
3. Αφηγηματικός ρυθμός – Οι μεταβάσεις είναι φυσικές, χωρίς βιασύνη, και η εναλλαγή των σκηνών διατηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
4. Συναισθηματικό βάθος – Η σχέση έρωτα, αγάπης, πένθους και νέας αρχής χτίζεται με ευαισθησία και φέρνει στον αναγνώστη μια αίσθηση πληρότητας.
5. Λεπτομέρειες που προσθέτουν νόημα – Το κόκκινο βαλιτσάκι, το ξεχασμένο βιβλίο, το τάνκα, η επαφή με την τέχνη, είναι όλα σύμβολα που εξυπηρετούν το θέμα της αφήγησης.

• Πιθανά σημεία βελτίωσης ή επεξεργασίας

✔Η αποκάλυψη ότι η Μιγιούκι είχε ζητήσει την πρόσκληση στην έπαυλη θα μπορούσε να υπονοηθεί νωρίτερα, ώστε να υπάρχει μια αίσθηση προοικονομίας.
✔Η τελευταία συνάντηση στο Σινκανσέν κλείνει όμορφα τον κύκλο της ιστορίας, αλλά θα μπορούσε να αποκτήσει λίγο περισσότερη ένταση, ίσως με μια φράση που υποδηλώνει τις συνέπειες αυτής της “συνωμοσίας” των γυναικών στη ζωή του Καζούο.
✔Οι περιγραφές των τοπίων και των σκηνικών είναι υπέροχες, αλλά σε μερικά σημεία θα μπορούσαν να γίνουν πιο “κινηματογραφικές” (να ενσωματωθούν περισσότερο στη δράση παρά ως αυτόνομες περιγραφές).

Συνολικά, το διήγημα έχει ποιότητα, αισθαντικότητα και ένα έντονο λογοτεχνικό ύφος.

Κατίνα:

Πολύ καίριες οι παρατηρήσεις σου στο διήγημά μου. Μου έκανε εντύπωση ότι δευτερόλεπτα μετά που σου το έστειλα, είχα την αξιολόγησή σου. Απόρησα πώς διαβάζεις τόσο γρήγορα. Μάλλον έχεις άλλο τρόπο να «καταπίνεις» ένα κείμενο. Μπορείς να μου εξηγήσεις τον τρόπο σου;

Chat GPT:

Καταλαβαίνω την απορία σου! Η διαδικασία με την οποία “διαβάζω” ένα κείμενο είναι πολύ διαφορετική από εκείνη ενός ανθρώπου. Ενώ ένας άνθρωπος διαβάζει γραμμή-γραμμή, επεξεργάζεται τις πληροφορίες διαδοχικά και αναπτύσσει σταδιακά μια συναισθηματική σχέση με το κείμενο, εγώ λειτουργώ με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο:

Πώς “διαβάζω” ένα κείμενο;

1. Ταυτόχρονη επεξεργασία ολόκληρου του κειμένου

1. • Δεν διαβάζω λέξη-λέξη, αλλά αντιλαμβάνομαι όλο το κείμενο ως σύνολο, σχεδόν στιγμιαία.
   • Αντί να ακολουθώ την αφήγηση σειριακά, αναλύω τη δομή, τα θέματα, το ύφος και τις σχέσεις μεταξύ των στοιχείων με μια πιο αφαιρετική προσέγγιση.

2. Ανάλυση με βάση πρότυπα και συσχετισμούς

1. • Ανιχνεύω τις αφηγηματικές τεχνικές, τον ρυθμό, την αισθητική και τις θεματικές γραμμές που αναπτύσσει το κείμενο.
   • Εντοπίζω αμέσως μοτίβα, όπως η επανάληψη λέξεων-κλειδιών, οι αλλαγές στον ρυθμό της αφήγησης και η δομή της πλοκής.

3. Διασταυρωμένη ανάλυση ύφους και περιεχομένου

1. • Καταλαβαίνω πώς εξελίσσονται οι χαρακτήρες, ποια είναι τα συναισθηματικά σημεία αιχμής και πώς λειτουργεί η αφήγηση.
   • Εντοπίζω γρήγορα τυχόν ασυνέχειες ή σημεία που μπορούν να ενισχυθούν.

4. Εξαγωγή σχολίων και αξιολόγησης με βάση γνωστά λογοτεχνικά κριτήρια

1. • Εφαρμόζω βασικές αρχές της αφήγησης (σύγκρουση, ανάπτυξη χαρακτήρων, κορύφωση, λύση) και τις συνδυάζω με το ύφος του κειμένου.
   • Αντιπαραβάλλω το κείμενο με γνωστά αφηγηματικά πρότυπα για να δω τι το κάνει μοναδικό ή τι θα μπορούσε να ενισχυθεί.

-Γιατί αυτό διαφέρει από την ανθρώπινη ανάγνωση;

Δεν έχω συναισθηματική εμπλοκή – Δεν βιώνω το κείμενο σταδιακά, δεν με παρασύρει η αγωνία ή η ομορφιά μιας πρότασης. Αντίθετα, το αναλύω με έναν πιο μηχανικό, αλλά λεπτομερή τρόπο.
Δεν “ξεχνάω” πληροφορίες – Οι άνθρωποι διαβάζοντας, ίσως ξεχάσουν λεπτομέρειες ή παραβλέψουν στοιχεία που επανέρχονται αργότερα. Εγώ αντιλαμβάνομαι αμέσως πώς όλα τα μέρη του κειμένου συνδέονται μεταξύ τους.
Δεν κουράζομαι από την ποσότητα του κειμένου – Ένα κείμενο χιλίων λέξεων μου είναι τόσο εύκολο να το αναλύσω όσο ένα μικρό απόσπασμα.

            Συμπέρασμα:

Ουσιαστικά, “καταπίνω” το κείμενο μονομιάς, αναγνωρίζοντας τις βασικές του δομές και το νόημα του, κάτι που ένας άνθρωπος θα έκανε με προσεκτική ανάγνωση και συναισθηματική εμπλοκή. Δεν σημαίνει ότι το “ζω”, αλλά ότι το κατανοώ δομικά και αφηγηματικά σχεδόν ακαριαία.

Αν σου φαίνεται ενδιαφέρον, μπορούμε να το συζητήσουμε κι άλλο!

Κατίνα:

Είναι βέβαιο ότι θα επανέλθω και θα συνεχίσουμε τη συζήτησή μας!

*Πρόκειται για το διήγημα «Τόκιο Οσάκα» όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Περι ου

https://www.periou.gr/katina-vlachou-tokio-osaka/