Ακόμα γράφεις;!

Στην αρχή σχεδόν δεν τον πρόσεξα

στα μισά όμως με κατέλαβε

αθεράπευτη μια μελαγχολία

η καρδιά μου φτερούγισε ώσπου

δεν άντεξα

με στόμα ευωδιαστό

πλησίασα φλύαρα ένα πρωινό

ξύπνησα λέξεις κι αισθήματα

έστρωσα στο κρεβάτι καλοκαίρι μα

σύντομα σκόνταψα σε εγωισμούς

λόγια κατέβασα σύννεφα

χειμώνα με λύπη

άδειασε το δωμάτιο και

άνθρωπος είμαι λύγισα

παράμερα άφησα τις προσευχές

το μπούστο τολμηρά ανέδειξα

μια εξομολόγηση σκέφτηκα να κάνω και

τέλος πάντων

κάτι ωραίο να πω

-ακόμα γράφεις;!