Στη σύγχρονη Ελλάδα των ανούσιων ληγμένων πειραματισμών και των ετεροχρονισμένων πρωτοποριών, ένθα η αποδομητική μανία μάς έχει όλους/όλες/όλα μετατρέψει σε δυνάμει αποδημητικά μυαλά, υπάρχει εν τούτοις δυναμική, πρωτότυπη, ρηξικέλευθη, τολμηρή ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ, αποτέλεσμα πολύχρονης μελέτης, πολύτροπης έρευνας, πολυεπίπεδης διακειμενικότητας, διϋποκειμενικής συνδημιουργίας.
Πήγα λοιπόν κι εγώ να απολαύσω (για πολλοστή φορά) ένα διαστρωματικό έργο που δεν είναι απλώς κείμενο αλλά εμπλουτίζεται από παραγλωσσικούς, εξωγλωσσικούς κώδικες χάρη στη σπάνια συγκυρία ο δημιουργός να είναι εκτός από ποιητής και σκηνοθέτης και χορογράφος-κινησιολόγος και πλήρους μουσικής παιδείας που προσθέτει πολύτιμα υποστρώματα στο παραστασιακό ρυθμολογικό αποτέλεσμα.
Η αρμονία είναι το ζητούμενο στον εικοστό πρώτο αιώνα. Μετά από τόση δοκησίσοφη ενοχλητική δυσαρμονία, τώρα πρέπει να επιστρέψουμε στις συμπαντικές (απολύτως επιστημονικές) αρμονικές τού Πυθαγόρα (και τόσων άλλων μεταγενεστέρων).
Πρόκειται για Ανώτερα Μαθηματικά, Φυσική των υποατομικών σωματιδίων, Κυματική Φυσική, Θερμοδυναμική, Κβαντική θεώρηση των φιλοσοφικών κοσμοαντιλήψεων και κοσμοθεωριών που διαρκώς εμπλουτίζοντας από τα κοσμικά ρεύματα τού Ηράκλειτου.
Η διαρκής έρευνα τής Φύσεως και των φαινομένων, η αέναη καταβύθιση στα βάθη τής ατομικής και συλλογικής Συνειδητότητας είναι ΙΚΑΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΝΘΗΚΗ για κάθε ευεπίφορη σύζευξη λογοτεχνικής και θεατρικής έρευνας.
Βεβαίως, οι πρόσφατες απόπειρες παγκοσμιοποίησης βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην διεθνώς αναγνωρίσιμη εικόνα, όμως αυτός ο ουτοπικός τυχοδιωκτισμός βούλιαξε στα βαθιά νερά τής πλημμυρίδας άσχετων, χαλκευμένων κι αλαλαζουσών εικασμάτων, μετεικασμάτων χωρίς παράλληλη σύζευξη με το συναίσθημα και το θυμικό μιας Ανθρωπότητας που παραπαίει, όπως και σε κάθε κοσμογονική πολιτισμική μεταβολή.
Σε αυτό το άχαρο αλλά άκρως ενδιαφέρον μεταίχμιο έρχονται πνευματικοί άνθρωποι ικανοί να συζεύξουν την παράδοση με την σύγχρονη τρικυμία και την μελλοντική γαλήνη.
Ο Χριστόφορος Χριστοφής έγραψε είκοσι (20) θεατρικά έργα τα τελευταία δέκα χρόνια.
ΆΘΛΟΣ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΣ ΚΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, που δεν περιορίζεται στις λέξεις αλλά εκτείνεται στην ρυθμολογική αρμονικότατη εικονοποίησή τους.
Συνεργοί σε αυτό το επίτευγμα οι:
Μουσική : Νίκος Ξανθούλης
ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Μελιτώ: η Κωνσταντίνα Τάκαλου
Κανένας: ο Γιώργος Χρανιώτης
Φανώ: η Μαρία Παπαφωτίου
Αγάθων: ο Δημήτρης Σαμόλης
Δάος: ο Δημήτρης Μαύρος
Μουσικός επί σκηνής: Σόνια Χαραλαμπίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη/ τραγούδι: Σοφία Παπουλάκου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάνος Σπιτάλας
Σκηνογράφος: Αση Δημητρολοπούλου
Συνεργάτης στα σκηνικά και κοστούμια: Σταύρος Μπαλής
Φώτα: Αζαντ Χαραλάμους
Ηχολήπτης: Νίκος Καραπιπέρης
Δ/ση παραγωγής: Αναστασία Παπαγεωργίου
Βοηθός παραγωγής: Ερμιόνη Μπερτανη
Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
Παραγωγή: Τέχνης Πολιτεία
Κορυφαία όμως η μεγάλη Δασκάλα υποκριτικής τέχνης η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΑΚΑΛΟΥ που αξίζει κάθε βραβείο. Της οφείλουμε ως κοινωνία την αναγνώριση που δικαιούται.
Με σώμα, ψυχισμό και φωνή σε άρρηκτη συμμαχία έπλασε επί σκηνής ένα αερικό: την δεύτερη σύζυγο τού Ευριπίδη, την Μελιτώ, που νιώθει σαν αποδημητικό πτηνό κι ίπταται τής σιωπηλής συνενοχής των φαινομένων των ταραγμένων καιρών ενός καταστροφικού εμφύλιου Πελοποννησιακού Πολέμου. Αυτή η έμπειρη ηθοποιός κινείται και ψάλλει σε τόσα πολλαπλά επίπεδα που όσες φορές κι αν απολαύσεις την μνημειώδη αυτή ερμηνεία της νομίζεις ότι ακούς το κείμενο πρώτη φορά, γιατί κατέχει την τέχνη να παρουσιάζει ως καινοφανές, αυθόρμητο και πρωτότυπο το ήδη εντέχνως αφομοιωθέν κι αρκούντως επαναληφθέν έτσι ώστε να γίνει σωματικός κώδικας αναγνωρίσιμος και διακριτός. Το λεγόμενο «παρασυμπαθητικό σύστημα» (σε αγαστή συνεργασία με το «συμπαθητικό σύστημα») γυμνάζονται, όπως άλλωστε και το μυϊκό σύστημα. Φτάνει να ξέρεις πώς, να έχεις καλούς δασκάλους και να υπακούεις συνδημιουργικά με τους φωτισμένους σκηνοθέτες που είναι οι ίδιοι και ποιητές των παριστανομένων έργων τους…
Εδώ Χριστόφορος Χριστοφής και μια πλειάδα συνετών, συνεπών και αφοσιωμένων καλλιτεχνών δημιούργησαν μία καλλιτεχνική όαση στην πυρόπληκτη πλημμυρίδα νοητικών υποτροπιασμών δήθεν διανοουμένων που πλήττουν από την ίδια τους την κενότητα. Η Ποίηση είναι δύσκολος στίβος, αλλά όταν συνδυάζεται με το θέατρο (ως αγώνα και αγώνισμα) αποδίδει καρπούς πέρα από το στενό χωροχρονικό πλαίσιο τής σύγχρονης απελπισίας.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός
Info:
https://www.ticketservices.gr/event/i-ekdikisi-tis-melitos-mcf/?lang=el
ΘΕΑΤΡΟ
Η Εκδίκηση Της Μελιτώς
Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου στις 21.00
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Ο λογοτέχνης και σκηνοθέτης Χριστόφορος Χριστοφής, ο οποίος τιμήθηκε φέτος από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής με το βραβείο Κάρολος Κουν 2020-2021 για το “Το κάλεσμα του Προμηθέα” αλλά και για το σύνολο των έργων του, επανέρχεται και παρουσιάζει για το καλοκαίρι του 2023 μια σύγχρονη τραγωδία με τίτλο “Η εκδίκηση της Μελιτώς”, σε κείμενα και σκηνοθεσία του ιδίου.
