Αυτή την χειμερινο-ανοιξιάτικη θεατρική περίοδο που μόλις έληξε έμεινα ευχαρίστως ενεός από την καλλιτεχνική δραστηριότητα και πολιτιστική προσφορά τής Άννας Βαγενά, των κορών που γέννησε από το γάμο της με τον αλησμόνητο και ιδιοφυέστατο Λουκιανό Κηλαηδόνη που είναι ακόμα μαζί μας χάρη στις ευφάνταστες χιουμοριστικές κοινωνικοπολιτικές του καλλιτεχνικές παρεμβάσεις και ευπρόσδεκτες διαχρονικές δημιουργίες.
Σε αυτή την συγκεκριμένη παράσταση μαγεύτηκα, χάθηκα, απορροφήθηκα στον κινηματογραφικά μυθοπλασμένο κόσμο τού Αμερικάνικου Νότου και βίωσα για άλλη μια φορά την ανθρωποκεντρική και ανθρωπομετρική ματιά τού μεγάλου δραματικού Ποιητή Τεννεσσή Ουίλλιαμς που όπως ο ιατροφιλόσοφος Άντον Τσέχωφ προέβη σε εν θερμώ και χωρίς αναισθησία παντός τύπου ανατομία τής ανθρωπογεωγραφίας τής εποχής του. Με ουμανιστικό φιλάνθρωπο πρόσημο όλα τα επιλεχθέντα κείμενα όλων των συγγραφέων που συμβάλλουν με τα κείμενά τους σε αυτό το ζωντανό καλειδοσκόπιο οδήγησαν σε μια τέτοια διονυσιακή μέθεξη τους πολυάριθμους θεατές αυτού του μοναδικού (κι ελπίζω όχι ανεπανάληπτου) παραστασιακού γεγονότος που ακόμα και οι ανεμιστήρες στα πλαϊνά της σκηνής διεύρυναν τον χώρο συμπεριλαμβάνοντας το κοινό.
Αυτό το επίτευγμα είναι καθαρό αποτέλεσμα τού λαϊκού, μπρεχτικά αποστασιοποιημένου θέατρου που επιλέγει να υπηρετήσει εμπρόθετα και συστηματικά η Άννα Βαγενά με τις δύο ταλαντούχες κόρες της.
Το στίγμα τής απεύθυνσης, της συμπερίληψης, της διαδραστικής ισότιμης συμμετοχής, με την οικογενειακή φιλική οικειότητα που εκπέμπει ο περιβάλλων χώρος επιτρέπει στον κάθε θεατή είτε μυημένο-επαρκή είτε μέσο είτε περιστασιακό να χαλαρώσει και να είναι ο εαυτός του, αυθεντικός, μοναδικός, απαρόμοιαστος και αξιοσέβαστος.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο τής ποιητικής τού Ουίλλιαμς, τού Άλμπυ, τού Μάμετ πέρασε χίλια τοις εκατό, ευθύβολο και αποτελεσματικό μέσα από τις εύστοχες ερμηνείες των καλλιτεχνών που δημοκρατικά συντονισμένοι και ενορχηστρωμένοι απέδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους βιώνοντας αυτούσια και ατόφια τη σκηνική μαγεία των δοσμένων διονυσιακών τεχνιτών.
Αφοσιωμένοι στον εκάστοτε ρόλο τους, πειθαρχημένοι, σεβαστικοί, αλληλέγγυοι, δημιούργησαν μαγική ατμόσφαιρα σπάνια στα εγχώρια και διεθνή παρασταστιακά πράγματα.
Άθλος από τους ολίγιστους ισότιμα μοιρασμένος σε όλες και όλους, σε όλα τα έμψυχα όντα που συνέβαλαν αυτή την σκηνική ευωχία μεσούντος τού δροσερού Ιουνίου 2025.
Θα ήθελα να ξαναδώ αυτό και παρόμοια θεάματα και σε άλλους χώρους και όχι απαραίτητα τους χαρακτηρισμένους ως «θεατρικούς».
Η πραγματικότητα μάς εκπλήσσει πάντα ευχάριστα, όταν υπάρχει τίμια, ειλικρινής, διαυγής και ξεκάθαρη πνευματική ζωή σε αυτόν τον τόπο.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.
INFO: