Τραμπ-α- τραμπ-αλίζομαι
πέφτω και τσακίζομαι
και χτυπώ την γκλάβα μου,
που την είχα για ομορφιά
και γεμάτη με φτερά,
για προσάναμμα καλά !
Το 1992 κάποιος ήθελε να δει τον Πάπα, και έκανε την επιθυμία του τραγούδι. Δεν ξέρω τι ήθελε να τον κάνει, ούτε αν τον είδε εν τέλει, αλλά εγώ θέλω να δω τον Τραμπ!
Θα με πουν τρελή, (στην καλύτερη περίπτωση), φασίστρια (αναμενόμενο, αφού όποιος δεν μιλάει με αριστερά τσιτάτα, κατατάσσεται στους φασίστες), Πουτινίτσα, (αφού Ο Τραμπ χαϊδολογιέται με τον Πούτιν, αλλά πάλι καλά αν δεν με πουν Πουτινάρα).
-Τι τον θέλεις ; (θα με ρωτήσουν οι δικοί μου άνθρωποι).
-Θέλω να δώ αν μοιάζει με ανθρώπινο όν, αν οι ανθρώπινες ιδιότητες πέρασαν από πάνω του και γλίστρησαν στο αδιάβροχο δέρμα του, τι τέλος πάντων είναι αυτό που τον μεταμορφώνει σε εξωγήινο.
Ας προσπαθήσω να εξηγήσω τι μου συμβαίνει:
Ζούμε σε έναν πλανήτη, όπου ένα τείχος από εθνικισμούς, φιλοσοσιαλισμούς και κοινωνικούς συντηρητισμούς, (όλα αυτά σε αχταρμά), ορθώνεται μονίμως μπροστά στον ορθολογισμό. Ένα ατέλειωτο μπλα-μπλά δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο, έχει καταφέρει να ρίξει αυτόν τον πλανήτη, σε κώμα. Και ξαφνικά, ένας πορτοκαλής σερίφης, με λόγο απροσδόκητο, σχεδόν παρανοϊκό για τα δεδομένα μας, έρχεται να δώσει, όχι το φιλί της ζωής, αλλά μια δυνατή δαγκωνιά στον βολεμένο στο κώμα του. Τι θα προκύψει από αυτό το δάγκωμα δεν ξέρω, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι στην απελπισία που αισθάνεται κάποιος μπροστά σε ένα κοντινό του πρόσωπο σε κώμα, η παραμικρή κίνηση του μισοπεθαμένου γεννάει ελπίδες:
-Κουνήθηκε! Κουνήθηκε! (φωνάζουν οι συγγενείς). Ίσως ξυπνάει!
-Ναι, αλλά μετά το δάγκωμα θα έχει επιπλοκές!
-Καλύτερα με επιπλοκές, παρά με νεκρική ακαμψία.
-Και ήταν ανάγκη να τον δαγκώσει; Δεν υπήρχε άλλος τρόπος;
-Όπως φαίνεται όχι! Αν υπήρχε, κάποιος θα τον είχε δοκιμάσει.
-Θα τον κάνουμε πειραματόζωο δηλαδή;
-Γιατί, μέχρι τώρα τι τον κάναμε;
Εμφανίσθηκε λοιπόν ένας άπληστος επιχειρηματίας που δεν ορρωδεί προ ουδενός, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του και του οποίου η κύρια κοσμοθεωρία συνοψίζεται στο σύνθημα: «Ξεχάστε αυτά που ξέρατε» ! Κοσμογονικές αλλαγές, ικανές να αλλάξουν την παγκόσμια σκακιέρα, ωμές δηλώσεις που ταράζουν την Ευρωπαϊκή «ασφάλεια» και τις πρόθυμες συμμαχίες της, και οδηγούν σε σχέδια εξοπλισμών για αντιμετώπιση της Ρωσικής αρκούδας, αγάπες με την αλεπού της Σιβηρίας και πρωτοπαλίκαρο της KGB, ένας μπαμπούλας που δεν κρατάει τα προσχήματα.
Η αλήθεια είναι, πως όσο και αν προσπαθώ, δεν μπορώ να εντοπίσω τις τρομερές διαφορές με τους προκατόχους του, αν εξαιρέσω τον βαθμό της ωμότητας που είναι πρωτοφανής.
«Πρωτοφανές»! «Απαράδεκτο»! «Εγκατάλειψη χώρας εν καιρώ πολέμου», «Ευρωπαϊκή ασφάλεια», είναι οι διεθνείς κραυγές. Πίσω απ’ αυτές γεννιούνται άλλες πιο «σοβαρές», όπως ο πυρηνικός εξοπλισμός που εισηγήθηκε ο Μακρόν, που θα τον πληρώσουν οι λαοί. Οι δηλώσεις του ενός προκαλούν τις δηλώσεις του άλλου και ο χορός καλά κρατεί.
Η ανθρώπινη ιστορία ήταν πάντα ένα απέραντο σφαγείο στον βωμό της επιθυμίας για εξουσία. Στην δική μας γερασμένη εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου οι δημοκρατίες βρίσκονται σε βαθιά κρίση και ανίκανες ηγεσίες υπερεκτιμούνται, μια νέα πραγματικότητα ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Κάτω από τις νέες συνθήκες δεν ήταν καθόλου απίθανο, (αντιθέτως ήταν αναμενόμενο), να εμφανισθεί ένας Τραμπ που φαντάζει ατρόμητος και να φτάσουμε στο σημείο να περιμένουμε όλοι εναγωνίως να δούμε τι θα κάνει ο γραφικά παραληρηματικός «Ισχυρός ηγέτης».
Εδώ βρισκόμαστε λοιπόν. Όλοι οι συγγενείς, πάνω από τον κοιμισμένο πλανήτη που έφαγε την δαγκωνιά, και όλων η αγωνία συνίσταται στο αν θα τα τινάξει εντελώς μετά το δάγκωμα ή ίσως η δαγκωνιά σταθεί η αφορμή για να ξυπνήσει!
