Στιγμιότυπο

Όταν την πόρτα έκλεινες βγαίνοντας απ’ το σπίτι

ούτε που πήγαινε ο νους στο αναπάντεχο

να σε προφταίνει κάπου εκεί πριν τη στροφή

ανάμεσα σε μια στιγμή ένα βήμα για το καλό ή

το κακό τυχαίο στους δρόμους της ανοίκειας

πόλης μας

μα ποιος αναγνωρίζει τη μικρή στιγμή όταν

τρυπώνει όπως πάντα ξαφνικά στο μεταξύ ενός

τώρα και μετά ξυπνώντας σ’ ένα ερειπωμένο σώμα

αισθήσεις νέες και ρυθμούς γοργούς να ξεπερνούν

την ύπνωση με το ανέγνωρο κι αιφνίδιο τόλμα

στέκεσαι

κλείνεις τα μάτια δυο στιγμές πυκνό σκοτάδι

λύπες ανάσες σκέψεις λέξεις σβούρες στο κενό

μια κόρνα προσπερνά σού ξεφωνίζει δες

κόκκινο το φανάρι για πού πας ρωτάει από

δίπλα η γριά  μα τσακ το πράσινο ανάβει και…

περνάς.

…………………………………………………………………………………………………..