ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Τα παιδιά μου μεγαλώνουν με μελάνι
Σπασμένοι γίνονται καθρέφτες
και ματώνουν
Τα ρόδα μου με δάκρυα
Έχουν αγκάθια αιχμηρά
που αγκυλώνουν
Στον ύπνο αν μ’ ακούσεις να γελώ
γνώριζε πως κατέβηκα στη χώρα των νεκρών
Τραπέζι στρώνουν
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
Χρώμα στον θάνατο
δίνει μονάχα ο ύπνος
Την ώρα που κοιμόμαστε
ξυπνάνε οι νεκροί
Σμίγουμε μες τα όνειρα
να μάθουμε μαντάτα
Αυτοί από τον κόσμο μας
κι εμείς από κει κάτω
Ζεσταίνονται οι ψυχές
στο γκρίζο σατέν πέπλο
Για λίγο εκεί χορεύουμε
και πίνουμε αντάμα
Όταν θα βγει ο Αυγερινός
να φέρει ισορροπία
Γυρίζουν οι έγχρωμοι στη γη
τους άλλους θα τους κρύψει
Αν καταφέρει ζωντανός
να τον γελάσει λένε
Το πέπλο πως τυλίγεται
για πάντα ευτυχισμένος
ΑΔΑΕΙΣ
Η ευτυχία ζει φευγαλέα στα χρώματα
Εν τέλει μου ’λεγε
όλα απ’ το μαύρο αφομοιώνονται
Μάνα. Πατέρα. Παππού.
Είμαστε έγχρωμοι
Στόμα δεν έχω ωστόσο να φωνάξω
Για λίγο ακόμη
θα μείνει αδαής
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Πασχάλης Κατσίκας (Reutlingen της Γερμανίας, 1971), κατάγεται από την Κίρκη του Έβρου και ζει στην Κομοτηνή. Είναι υπεύθυνος της Βιβλιοθήκης του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, συντάκτης στα περιοδικά Εξιτήριον, Λογοτεχνικό Δελτίο και μέλος του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά, στην εφημερίδα Παρατηρητής της Θράκης και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Τεταρτημόρια (Παρατηρητής της Θράκης, 2019), Ρετάλια (Γράφημα, 2020), Το κοιμώμενο τσίρκο (Εξιτήριον, free e-book, 2021 & Ιδιωτική έκδοση), Τα κόκκινα πουλιά (Δρόμων, 2022), Νήσος Κίρκη (Δρόμων, 2024).
________________________________________
