Αύγουστος πάλι – κοίτα
Χρυσό
Χωράφι μισοθερισμένο
Ξεδιπλώνεται στο επέκεινα
Στάχια με την ακρίδα των πληγών
Με την οργή των μελισσών
Και με της Παναγίας το αλογάκι το κανίβαλο-
Φλέγεται ο αέρας κόκκινος, η ιστορία
Πού κρύβεται ο ζωγράφος;
Μέσα στον στρόβιλο, στα άγανα
Τι λείπει; Α, ο μύλος των προγόνων
Δεν απεικονίζεται
Πάντως, ακούγεται:
Γυρνά ο τροχός της τύχης
Γυρνά η μυλόπετρα, δε σταματά, αλέθει
Ανάκατα
Στιγμές, ώρες και μήνες
Χρόνια
Για να τα τρώει αχόρταγα ο χρόνος-
Πόσοι Αύγουστοι…
