‘Ενα τραγούδι για το τέλος του κόσμου
Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος
μια μέλισσα κυκλώνει ένα τριφύλλι.
Ένας ψαράς επισκευάζει ένα δίχτυ που αστράφτει.
Χαρούμενα δελφίνια πηδούν στη θάλασσα.
Στο στόμιο της βροχής παίζουν νεαρά σπουργίτια.
Και το φίδι έχει χρυσό δέρμα όπως θα έπρεπε πάντα να είναι.
Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος
οι γυναίκες προχωρούν στους αγρούς κάτω από τις ομπρέλες τους.
‘Ενας μεθυσμένος νυστάζει στην άκρη του γκαζόν,
oι μικροπωλητές λαχανικών φωνάζουν στον δρόμο
και μια κίτρινη βάρκα πλησιάζει στο νησί.
Η φωνή ενός βιολιού διαρκεί στον αέρα
και οδηγεί σε μια έναστρη νύχτα.
Και όσοι περίμεναν κεραυνούς και βροντές
είναι απογοητευμένοι.
Κι όσοι περίμεναν τα σημάδια και τις χάρες των αρχαγγέλων
δεν πιστεύουν ότι συμβαίνει τώρα.
Όσο ο ήλιος και το φεγγάρι είναι πάνω,
όσο η μέλισσα επισκέπτεται ένα τριαντάφυλλο,
όσο γεννιούνται βρέφη ροδαλά,
κανένας δεν θα πιστέψει ότι συμβαίνει
Μόνο ένας ασπρομάλλης γέρος, που θα ήταν προφήτης-
αλλά δεν είναι εν τέλει, γιατί είναι πολύ απασχολημένος-
επαναλαμβάνει όσο δένει τις ντομάτες του:
Δεν θα υπάρξει άλλο τέλος του κόσμου.
Δεν θα υπάρξει άλλο τέλος του κόσμου.
Βαρσοβία, 1944
‘Ελα ως Δημιουργός
Έλα, Άγιο Πνεύμα,
λυγίζοντας ή χωρίς να λυγίζεις τα χόρτα,
εμφανιζόμενο ή όχι πάνω από τα κεφάλια μας σε μια γλώσσα φλόγας
στη συγκομιδή του σανού ή όταν οργώνουν στα περιβόλια
ή όταν το χιόνι καλύπτει ανάπηρα έλατα στη Σιέρα Νεβάδα.
Είμαι μόνο ένας άνθρωπος: χρειάζομαι ορατά σημάδια.
Κουράζομαι εύκολα χτίζοντας τη σκάλα της αφαίρεσης.
Όσες φορές κι αν ρώτησα, το ξέρεις καλά, πως το άγαλμα στην εκκλησία σηκώνει το χέρι του, μόνο μια φορά, για μένα.
Αλλά καταλαβαίνω πως τα σημάδια πρέπει να είναι ανθρώπινα.
Γι’ αυτό κάλεσε έναν άνθρωπο οπουδήποτε στη γη
όχι εμένα- εξάλλου έχω λίγη σεμνότητα-
και επίτρεψέ μου, όταν τον κοιτάζω, να σε θαυμάζω.
Ο Τσέσλαβ Μίλος (πολων. Czesław Miłosz, προφ. Τσέσγουαφ Μίγουος, 30 Ιουνίου 1911 – 14 Αυγούστου 2004) ήταν Πολωνός ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Διέφυγε στη Δύση το 1951 και απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα το 1970. Το 1980 βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
