Λένη Ζάχαρη: Δυο χάικου για τον έρωτα Η Ομορφιά θέλει το θαύμα της κι ο Έρωτας τον θάνατο διαπομπεύει. Κι έφτιαξε ο Θεός τον Έρωτα μετά την Έξοδο για να [ … ]
Κατηγορία: Αφιέρωμα στην Ποίηση
Γεωργία Παπαδάκη: Η αιτία
Περίλυπο ανάμεσα στα θαλερά τ’ αδέλφια του στέκει γκρίζο κλαδί ξερό. Κι ετούτη την αυγή, τούτη τη χρυσαυγούλα, μέσα σε μια βαθιά ρυτίδα του [ … ]
Έφη Φρυδά: Έρωτα εσύ, μικρέ αναρχικέ
Έρωτα εσύ, μικρέ αναρχικέ, ξεβράκωτε. Ανάγκη μου τρισμέγιστη που τόσες φορές σ’ έδιωξα και στο κατόπι σου έτρεξα άλλες τόσες. Έλα σου λέω, γύρνα πίσω Κοίτα, αφήνω τώρα εδώ, μόνο [ … ]
Χρήστος Αντωνίου: δυο ποιήματα για τον Έρωτα
ΓΥΝΑΙΚΑ Πηγαίνουν κι έρχονται νερά σαν άμπωτις και παλίρροια όταν τα δάχτυλά μου αγγίζουν τα βουνά και τις κοιλάδες που σε κάνουν γυναίκα. [ … ]
Λίζα Διονυσιάδου: Έρωτας άηχος
Την άνοιξη εκείνη, έπιναν το κρασί νερωμένο (ενίοτε με πάγο), και τον έρωτα πασπαλισμένο με λεκτικές φιοριτούρες. Πίσω από την πόρτα που έμοιαζε ανοιγμένη, δεν υπήρχε τίποτα [ … ]
Κώστας Γιαννόπουλος: Π Ε Ν Τ Ε
Κι όταν πλησίασα -παράξενο πολύ- μύριζε κίτρο η ομορφιά της, πράσινο μήλο η ανάσα της, κάστανο η ματιά της- κι εγώ δεν ήξερα ποια απ’ τις αισθήσεις μου να βάλω [ … ]
Παυλίνα Παμπούδη: Οι ποιητές για την Ποίηση
Μια που στο φετινό μας αφιέρωμα έχουμε ποιήματα για την Ποίηση, ας (ξανα)δούμε και μερικά από ποιητές Δόκιμους, Δοκιμασμένους και Δοκιμαζόμενους. Ας (ξανα)δούμε πώς αντιμετωπίζουν αυτοί το θέμα… Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ [ … ]
Κωστής Καπελώνης: Τρεις ποιητές σε μια σελίδα
1. Τα ’βαλε κάποιος όλα σ’ ένα ποίημα κι έμεινε ο κόσμος άδειος να χάσκει να τον καταπιεί Μετά άδειασε το ποίημα αλλά είχε καταστρέψει τον κόσμο. Και μετά Πέθανε [ … ]
Λίζα Διονυσιάδου: Ο ποιητής και το ποίημα
Το κρυφτό ήταν το αγαπημένο τους παιχνίδι. Ο ποιητής κρυβόταν πίσω απ’ το ποίημα. κρυφογελούσε αθόρυβα. Το παιχνίδι έγινε επικίνδυνο, Όταν το ποίημα αποφάσισε να κρυφτεί πίσω από τον ποιητή. [ … ]
Λένη Ζάχαρη: Το Π
Η λεπτή αποχρώσα που ξεχωρίζει την Ποίηση απ’ την Οίηση είναι το Π της Πανσελήνου Του Παντός του Πάθους, των Παθών, του Πένθους ίσως και του Παράδεισου
Γεωργία Παπαδάκη: Η ποίηση
Εγώ, που από ανεπίγνωστη πίνω πηγή Εγώ, που κυνηγώ το άγνωστο πραγματικό Εγώ, που με το μέλος και τη σάρκα την παλλόμενη των λέξεων υπάρχω [ … ]
Χρήστος Αντωνίου: ΠΟΙΗΤΙΚΗ
Να τρυπάς με μια καρφίτσα τις λέξεις στην καρδιά τους, ύστερα να τις λες μία-μία αργά-αργά μέχρι να ματώνουν τα χείλη σου απ’ το φυλακισμένο αίμα. Δεν έχεις άλλη επιλογή.