Αλεξάνδρα Κ. Ζερβού: Διαβάζοντας στον εγγονό μου
…
Μπήκε και βγήκε στη φθινοπωρινή θάλασσα του νησιού, πολλές φορές, ασθμαίνοντας. Πατώντας στα ρηχά, κάθε φορά έβγαζε, με κόπο, ένα πολύ μεγάλο βότσαλο, το καμάρωνε και το ακουμπούσε με τρυφερότητα…
Το κλαρί Στη λίγωση του φεγγαριού, έκοψε το κλωνάρι και το περίμενε. Έφτιαξε νεραϊδοραβδί με ξόρκια και ψαλμούς. Στην άκρη του έδεσε το σεντονάκι του λίκνου της, μήπως…
Σαράντα μέρες υετοί και μια χρονιά ταξίδι. Κάποτε πια, τελειώνει το κακό. Σφήνωσα στο βουνό, άδεια και κορεσμένη απ΄τη συνύπαρξη των ζωντανών. Kατάκοπα, τα μέλη μου να πέφτουν καταγής και…
Πριν τα ξημερώματα εκείνης της Κυριακής, έγιναν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράν. Όμως, στο ισόγειο της Σορβόννης, στο αμφιθέατρο Ρισελιέ, το Συνέδριο συνεχιζόταν κανονικά με την πολύωρη καταληκτική συνεδρίαση της…
Το μάθημα της Ιστορίας Την Ιστορία την ξαναέγραφες για τα παιδιά που όλο βυθίζονταν στα κινητά τους. Πιο ρόδινη, μη φοβηθούν, συντομευμένη κι έγχρωμη, να μη βαριούνται. Την εικονογραφούσες…
Ο τέττιγας και το μυρμήγκι Αποστήθιζαν τραγούδια της δουλειάς με ρυθμισμένους χτύπους, ή κι εμβατήρια. Τον επιστράτευσαν, βάρδο της επανάστασης, ήρωα της εργασίας, για να τους εμψυχώσει…
-Δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε όλα, μαμά, είπε η Αλίνα στην κυρία Κασσάνδρα. –«Αυτή η τσαγιέρα δεν μας χρειάζεται, θα την βάλω στην κούτα που γράφει “Για να χαριστούν”. Αλλά…
Στο σπίτι τους, κεντούσε στους χασέδες τις μνήμες, να παραμείνουν ευκρινείς. Έβαφε τα μαλλιά της μαύρα και τα ξερίζωνε, αν τέλειωνε το νήμα, μη διακοπεί το εργόχειρο και μείνουν χάσματα.…
Η Ερμιόνη δεν το αγαπούσε και πολύ το πατρικό της. Ούτε κι αυτό φαινόταν φιλικό μαζί της. Μόνο η γωνιά με το εντοιχισμένο γραφειάκι που το σεβάστηκε η ανακαίνιση, της…
Μου άρεσαν πάντα οι ιστορίες, που οι ήρωές τους διάβαζαν Οδύσσειa. Ακόμα κι αν αυτοί την καταλάβαιναν με τρόπο παράξενο, μάλλον ανορθόδοξο, πολύ διαφορετικό από αυτόν που θεωρούμε «σωστό». Προτιμούσα…
Σμικρύνσεις ή ιδιοχείρως και οικειοθελώς Μετέφερες στην πλάτη τη σχεδία ελάτινη, ιδιοχείρως κατασκευασμένη. Μέχρι να κατεβείς στη θάλασσα, είπες να ξαποστάσεις στο πατρικό, παραμονεύοντας τον φλοίσβο απ τ’ ανοιχτά…