Αλεξάνδρα Ζερβού: Ημιμάθεια

Μ΄ ένα μοναδικό  μολύβι, μαύρο, ζωγράφιζε, νυχθημερόν,  εφτάχρωμη την ίριδα  και πλήθος παρδαλά πουλιά, στο περιτύλιγμα των συγγραμμάτων. Παρέμεινε αναλφάβητη.   Μονόφτερη, πετούσε, στα ψηλά,  χωρίς διακοπή, για δεκαετίες. Φοβότανε…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

ΔΙΑΚΟΣΜOΣ        Στους τύπους των ήλων, ξανακαρφώνεις, όλο προσοχή, ειρωνικά  πορτρέτα και νωχελικά γυμνά  και δείγματα τέχνης αφηρημένης. Αναρτάς  υπερμεγέθη κάτοπτρα,  να δώσεις την ψευδαίσθηση του βάθους,  πάνω…

1 Comment

Αλεξάνδρα Ζερβού: Πυρπολημένο  θέρος στην Πατρίδα

                                                Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία   Στη χώρα μας, τα δάκρυα του θεού ποτίζουν τις αυλές, φαρμακωμένα . Η ανάσα του μας καίει τα σπαρτά    και τα…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα

ΟΥΚΕΤΙ    Λαχταριστά  σοκολατάκια σε χρυσόχαρτα, ληγμένα προ πολλού. Επιστολές  με υπερβολές κι ασυνταξίες ερωτικές. Κι εσύ με κόκκινο μολύβι  να διορθώνεις, δεκαετίες μετά.   Όταν ανένηψες, είχε περατωθεί επιτυχώς…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

Ο Κοντορεβιθούλης   Από παιδί, θρυμματιζότανε σε ψίχουλα  και με κηλίδες αίματος σημάδευε το μονοπάτι, να μη χαθεί.  Δεκαετίες αργότερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας,  δεν δυσκολεύτηκε να βρει  το…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

 ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ   Σ’ αυτόν τον κήπο,  αιώρες, αλυσοδεμένες κι ένα μηχανικό αηδόνι που χρήζει επισκευής. Το συντριβάνι, με ψεύτικα χρυσόψαρα,  ν’ αποτραπούν  τα σαρκοβόρα πτηνά και τα παρτέρια με…

0 Comments