ή το «Κατά Μάρκον (Βαμβακάρην…)» για δεύτερη χρονιά (και για πολλές άλλες) στο κατάμεστο «Τόπος αλλού». Το έχω πει και θα το ξαναλέω μέχρι να αφήσω την τελευταία πνοή…
... Στο Θέατρο 104, στο νεανικό κέντρο επιτυχημένων παραστάσεων (όλες πολύ πάνω του μετρίου των συνήθων καταναλώσιμων σκηνικών προϊόντων). Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες, έναν που αγαπά κι…
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ταξιδεύει εις το Υπερπέραν με όχημα άλλα γλωσσικά ιδιώματα, όμως όσο κι αν παραλλάσσει ο κώδικας, η ουσία πάντα ίδια μένει: η ανθρώπινη κραυγή ενάντια στον θάνατο,…
ΕΝΑ νεορεαλιστικό θαύμα συντελείται στο Διάχρονο Θέατρο τής Μαίρης Βιδάλη με Το Κατσικονήσι, ένα αριστουργηματικό έργο του Ούγκο Μπέττι (από τις 25 Φεβρουαρίου και για πολλές, πολλές ακόμη παραστάσεις –…
Το έργο τού αυτοκαταστροφικού αυτόχειρος (μετά της γυναικός αυτού) Στέφαν Τσβάιχ, ανεβαίνει στο πολυβραβευμένο Θέατρο Τέχνης ΕΚΑΤΗ με την cult ηγερία Χάριτα Συμεωνίδου, που δίνει μια άλλη διάσταση στον ατομοκεντρικό…
Μία τραγικωμωδία σε δύο πράξεις Το συναίσθημα – και μάλιστα στην μελοδραματική του εκδοχή – είναι εξοβελιστέο από κάθε διανοουμενίστικη απόπειρα λογοτεχνική ή καλλιτεχνικής έκφρασης. Θεωρείται – και είναι…
Παυσίπονος και παυσίλυπος πολιτισμός είναι ο μεταιχμιακός δικός μας, Δυτικός λεγόμενος, με τις βαθιές ελληνορωμαϊκές ρίζες και το χριστιανικό επίχρισμα. Εξουθενωμένοι από τις πολλαπλές αλλοτριωτικές βιομηχανικές επαναστάσεις, αποξενωμένοι από τη…
Πολλαπλά επίπεδα αφήγησης συναρπάζουν τον/την/το θεατή στο BIOS. «Το θέατρο τού μέλλοντος θα είναι διαδραστικό, αλλιώς θα πάψει να υπάρχει», έγραφα προφητικώς πριν πολλά χρόνια και να που επαληθεύτηκα.…
Διακειμενικοί απόηχοι από το έργο τού Μενέλαου Λουντέμη «Οδός αβύσσου αριθμός 0», αλλά και από τη θρησκευτική μας παράδοση (Ψαλμοί, 41,8)… Η ώριμη πλέον και δεινή τεχνίτις τού Λόγου, ναυσιπλόος…
ΈΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!! ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!! Σπανίως ανατριχιάζω μέχρι τα κατάβαθα τής ύπαρξής μου βλέποντας το ίδιο θεατρικό έργο για δεύτερη φορά. Ηθογραφικός ρεαλισμός στο απόγειό του, στο απώτατο…
Εικόνες ανατριχιαστικές που μένουν για μέρες στο μυαλό τού θεατή, στοιχειώνουν τα όνειρά του… και έτσι πρέπει. Γιατί μία βασική λειτουργία τού θεάτρου αρχαιόθεν ήταν η διδακτική/παιδευτική/παιδαγωγική. Βεβαίως, ο επιτονισμός…
«… Στους ποιητές άδοξοι που είναι». Παραδείγματος χάριν, Αναστάσιος Δρίβας (1899-1942): πρωτότυπος εικονοπλάστης και μυρωδός [ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός]. Διαβάζουμε ένα ποίημά του στη σελίδα 583 αυτής…
