Η μελαγχολία του Παρισιού (Spleen de Paris), μικρά πεζά ποιήματα H μελαγχολία του Παρισιού, Μικρά ποιήματα σε πρόζα, εκδόθηκε το 1869, δυο χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα. Ο Μπωντλαίρ…
ΤΟ ΨΑΛΙΔΙ - ΠΡΟΓΟΝΟΙ Χρόνια βαστούσε το ψαλίδι Τον τυλιγμένο στο λαιμό της λώρο για να κόψει Όμως αυτός, πίσω της Δράκου ουρά Ανέμιζε Χτυπιόταν φρενιασμένα Σακατεμένη Λερναία ύδρα…
ΙΔΕΕΣ Για να μπορέσετε πραγματικά να οργανωθείτε, πρέπει να σημειώνετε καθημερινά στο ημερολόγιο σας: Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνετε Ποιους ΔΕΝ θέλετε να δείτε Τι ΔΕΝ χρειάζεται να διαβάσετε Πού…
Χαίρετε! Χαίρετε; Το να είσαι «εντός εκτός και επί τα αυτά», μη νομίζετε, δεν είναι καθόλου εύκολο. Σα να είσαι γυναίκα και να πρέπει να διαθέτεις μια Μέριλ Στριπ μέσα…
7ο Μουσικό Διδασκαλείο Ξεκινήσαμε αργά από την πόλη του Ρεθύμνου, παρέα με έναν παράφορα χρωματιστό ήλιο να παιχνιδίζει στον ορίζοντα προκαλώντας το αβάσταχτο στις αισθήσεις μας. «Πάρε και κανένα μπουφάν,…
Ο ΚΑΘΕΤΙ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕΠΩΣ / ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ Εκείνη είχε μόλις μετακομίσει σε μία τετραώροφη πολυκατοικία, σε ένα μεσοαστικό προάστιο της πόλης. Είχε χωρίσει από τον…
ΙΟΥΛΙΟΣ Περίμενα την πανσέληνο να ακυρώσει τη νύχτα Ήθελα να σε δω στο φως της σαν ξωτικό να έρχεσαι με το πανάλαφρο φόρεμα που σε γνώρισα Εκείνο το βράδυ είχα ξαπλώσει στα ξερά χόρτα και σ' ονειρευόμουν Ήρθες Με το δροσερό αεράκι πάνω στα χυμένα μαλλιά! Πού είναι οι…
Απόψε απόψε φίλησα στο χεράκι Του ένα ένα τα δάκτυλα ταπεινά στα όστρακα των νυχιών μετά τα έγλειψα τα βύζαξα ήταν του Ποιήματος τα Χέρια που άφησα να μου χαϊδέψουν…
Τέχνη Εισαγωγής και Αντιγραφής Πριν δεκαπέντε χρόνια, όταν, με τον Νίκο Αλεξίου και άλλους επτά φίλους, αποτολμήσαμε το “Θ ΟΠΩΣ ΘΕΑΤΡΟ”, έλεγα σε ένα κείμενο που επιχειρούσε να οριοθετήσει…
Το όνομά της ήταν Ευρυδίκη, αλλά όλοι την φωνάζαμε σκέτα θεία. Κοντούλα, μ’ ένα απροσδιόριστο σουλούπι, σπάνια έβγαινε έξω κι ακόμα πιο σπάνια τη θυμάμαι ντυμένη με κάτι άλλο εκτός…
Το καρουζέλ Κήποι του Λουξεμβούργου Με το στέγαστρο μαζί και τη σκιά του στριφογυρνά για λίγο αυτή η αγέλη πολύxρωμων αλόγων, όλα της εξοχής, και ώρα διστάζει, ώσπου να καταπέσει.…
Απόσπασμα από το ανέκδοτο μυθιστόρημα Η ΑΧΜΑΤΟΒΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ………. ΑΝΝΑ Β: …Ξέρετε, Άννα, αγαπημένη μου, πέρυσι πήγα στον τάφο σας… ΑΝΝΑ Α: Πέστε μου γι αυτόν, Άννα… ΑΝΝΑ Β:…
