Αντωνία Ματσίγκου: Φούσκωσε η μέρα

Φούσκωσε η μέρα Το ξημέρωμα επιφυλάσσει πάντα μία έκπληξη. Κάθε που σηκώνεται ο ήλιος, μπαίνει από το παράθυρο η ατιθάσευτη θάλασσα. Μέρες-μέρες έχει τα "ντουζένια"* της. Αφρίζει βράζοντας μέσα της…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: Ένα κουστούμι αδειανό

Την αφή της σάρκας σου δεν αξιώθηκαν τα δάχτυλα μου. Μόνο τις χάρτινες παλλαϊκές φωτογραφίες  σου άγγιζαν, βουβές εκείνες πάντα, αποτυπώσεις της στιγμής, κι εγώ αναρωτιόμουν αν υπήρξες ποτέ στ’…

0 Comments

Αλεξάνδρα Κ. Ζερβού: Δυο Περσίδες στο Παρίσι, ή, ό,τι  βάλεις στο μυαλό σου θα πετύχει.

 Πριν τα ξημερώματα εκείνης της Κυριακής, έγιναν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράν.  Όμως, στο ισόγειο της Σορβόννης, στο αμφιθέατρο Ρισελιέ, το Συνέδριο συνεχιζόταν κανονικά με την πολύωρη καταληκτική συνεδρίαση της…

0 Comments

Ευάγγελος Ι. Τζάνος: ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Καθώς βημάτιζα, το αδιέξοδο στο βάθος του δρόμου πήγαινε ολοένα πιο πίσω. Γινόταν πάλι και πάλι μακρινό. Αριστερά και δεξιά καινούργια, χαμηλά σπίτια εμφανίζονταν. Όπως και στα προηγούμενα, οι κάτοικοι…

0 Comments

Αντώνης Μακρυδημήτρης: Μια πόλη και κάποιοι ορισμοί της

Στον αδελφό μου που γεννήθηκε εκεί   α.         Τα βράδια του καλοκαιριού στην παραλία, όταν έχει φεγγάρι, αλλά και δίχως αυτό, ζευγαράκια ή φίλοι κάθονται κοιτάζοντας τη θάλασσα ή ξαπλώνουν…

0 Comments

Στρατής Ρήγας: «Νυκτερινό Βρεφικό Πρελούδιο»

Νυκτερινό Βρεφικό Πρελούδιο Έχω συνηθίσει τις νύχτες να βυθίζομαι μέσα στον δικό μου ήσυχο κόσμο. Δεν βλέπω τηλεόραση. Κάθομαι στην πολυθρόνα, κλείνω τα μάτια και αφήνομαι σε όποιες σκέψεις προβάλει…

0 Comments

Χαρούλα Βερίγου: Η Μαργέτα δεν θα κατέβαινε στο Άουσβιτς

Ταξίδι. Θολά πέπλα ρέμβης που πλάκωνε την ψυχή. Το τρένο είχε διασχίσει χιλιόμετρα χειμωνιάτικου τοπίου. Από τα παράθυρα συλλάβιζε η μνήμη χαμένες ζωές, εξόριστα όνειρα, τρόμο. Είναι που η μνήμη…

0 Comments

Άγγελος Αγγελόπουλος:  ΜΕ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ   

Με τον Βύρωνα είχαν γνωριστεί στα χρόνια της εφηβείας τους. Αργότερα χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν τυχαία, μετά από πολλά χρόνια, σε μια κοινωνική εκδήλωση.  Είχαν πια λευκά μαλλιά και οι ρυτίδες…

0 Comments

Τίνα Κουτσουμπού: Έμπνευση δανεική

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΔΑΝΕΙΚΗ Με την πρώτη ματιά  της με κέρδισε. Αγέρωχη κι αποφασιστική κάθισε αναπαυτικά απέναντί μου και μου έσφιξε το χέρι−χάρηκε πολύ που με γνωρίζει επιτέλους− είπε. Μετά από αλληλογραφία…

0 Comments