Λένα Χ. Δημητριάδου: Εγώ κι η γάτα μου

Ένα κορίτσι τρέχει. Αφήνει πίσω της ξανθά μαλλιά να ανεμίζουν και μια λουλουδένια φούστα να φουσκώνει σαν αερόστατο. Τα τελευταία της βήματα πνίγονται στον ήχο των τζιτζικιών. Τα κουζινικά χτυπιούνται…

0 Comments

Γιάννης Κονδυλόπουλος: Index Librorum Prohibitorum

(Κρυπτομνησία IV)   Δημοσιογράφος τον κάλεσε για συνέντευξη! Θα του ’κανε και podcast! Τον παραξένεψε η αναπάντεχη πρόσκληση. Χρόνια πάλευε με τις αυτοεκδόσεις των διηγημάτων του. Απολογισμός: σιγή ασυρμάτου. Λες…

0 Comments

Δημήτρης Μπαλτάς: Υπό καθεστώς ομηρίας

ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΜΗΡΙΑΣ Είναι κάποιες νύχτες που οι ώρες σέρνονται βαριές σαν πατήματα αρκούδας χωρίς προσανατολισμό, χωρίς προορισμό. Οι ώρες πάλλονται. Τις μισώ. Πιάνω τον σφυγμό τους. Τικ τακ τικ…

0 Comments

Σοφία Τριανταφυλλίδου: ένα αφήγημα

O κόσμος της Χριστίνας* Σερνόταν στα τέσσερα. Ήταν μεγαλόσωμη και έπιανε μεγάλη έκταση . Με τα μακριά της νύχια γρατζουνούσε τα λεπτά φυλλαράκια μου και τα ακρωτηρίαζε, αφαιρώντας μικρά κομμάτια…

0 Comments

Άζη Γουζίου: Μια διαφορετική συζήτηση  (μονόπρακτο)

       (Βρισκόμαστε στην κουζίνα μιας μικρής μονοκατοικίας σε επαρχιακή πόλη. Απέναντι ο νεροχύτης, αριστερά το ψυγείο και δεξιά η ηλεκτρική κουζίνα. Από πάνω ένα μικρό παράθυρο χωρίς κουρτίνες…

0 Comments

Νίκος Ι Τζώρτζης: ΠΡΑΓΑ-ΠΑΡΘΕΝΙ: ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ

( 5η Σεπτεμβρίου 1968 )   Ποιο ήταν το ιδεολογικό  υπόβαθρο του χάους; […] δεν επρόκειτο  για μια συγκεκριμένη  πολιτική ομάδα.[…] συμφωνούσαν  ένθερμα όλοι  στον  αντιδικτατορικό χαρακτήρα του  στρατοπέδου [Παρθένι…

0 Comments