Του Γιώργου Αγιοβλασίτη Ο Γιώργος είχε φύγει από παλιά. Κι ας ήταν πάντα κάπου ανάμεσά μας. Ήταν, θαρρείς, κι εδώ κι αλλού από γεννησιμιού του. Ανήκε η φιγούρα του στην…
Φούσκωσε η μέρα Το ξημέρωμα επιφυλάσσει πάντα μία έκπληξη. Κάθε που σηκώνεται ο ήλιος, μπαίνει από το παράθυρο η ατιθάσευτη θάλασσα. Μέρες-μέρες έχει τα "ντουζένια"* της. Αφρίζει βράζοντας μέσα της…
Ταξίδευα στο σύμπαν, ανάμεσα σε ήλιους και γαλαξίες. Δεν υπήρχαν αστέρια. Ούτε η γη υπήρχε ακόμη. Μη φανταστείς πως ήμουν σε διαστημόπλοιο, όχι. Έτσι ταξίδευα , όπως με βλέπεις τώρα.…
Την αφή της σάρκας σου δεν αξιώθηκαν τα δάχτυλα μου. Μόνο τις χάρτινες παλλαϊκές φωτογραφίες σου άγγιζαν, βουβές εκείνες πάντα, αποτυπώσεις της στιγμής, κι εγώ αναρωτιόμουν αν υπήρξες ποτέ στ’…
Πριν τα ξημερώματα εκείνης της Κυριακής, έγιναν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράν. Όμως, στο ισόγειο της Σορβόννης, στο αμφιθέατρο Ρισελιέ, το Συνέδριο συνεχιζόταν κανονικά με την πολύωρη καταληκτική συνεδρίαση της…
Καθώς βημάτιζα, το αδιέξοδο στο βάθος του δρόμου πήγαινε ολοένα πιο πίσω. Γινόταν πάλι και πάλι μακρινό. Αριστερά και δεξιά καινούργια, χαμηλά σπίτια εμφανίζονταν. Όπως και στα προηγούμενα, οι κάτοικοι…
Στον αδελφό μου που γεννήθηκε εκεί α. Τα βράδια του καλοκαιριού στην παραλία, όταν έχει φεγγάρι, αλλά και δίχως αυτό, ζευγαράκια ή φίλοι κάθονται κοιτάζοντας τη θάλασσα ή ξαπλώνουν…
Νυκτερινό Βρεφικό Πρελούδιο Έχω συνηθίσει τις νύχτες να βυθίζομαι μέσα στον δικό μου ήσυχο κόσμο. Δεν βλέπω τηλεόραση. Κάθομαι στην πολυθρόνα, κλείνω τα μάτια και αφήνομαι σε όποιες σκέψεις προβάλει…
Ταξίδι. Θολά πέπλα ρέμβης που πλάκωνε την ψυχή. Το τρένο είχε διασχίσει χιλιόμετρα χειμωνιάτικου τοπίου. Από τα παράθυρα συλλάβιζε η μνήμη χαμένες ζωές, εξόριστα όνειρα, τρόμο. Είναι που η μνήμη…
Νέος ακόμη, ο Ανέστης ένιωθε να μαραίνεται κάθε φορά που γύρευε μεροκάματο. Δεν πήγαινε στα γράμματα – ποτέ η μάνα του δε θα τον καμάρωνε δάσκαλο του χωριού, όπως σιγοψιθύριζε…
Με τον Βύρωνα είχαν γνωριστεί στα χρόνια της εφηβείας τους. Αργότερα χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν τυχαία, μετά από πολλά χρόνια, σε μια κοινωνική εκδήλωση. Είχαν πια λευκά μαλλιά και οι ρυτίδες…
ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΔΑΝΕΙΚΗ Με την πρώτη ματιά της με κέρδισε. Αγέρωχη κι αποφασιστική κάθισε αναπαυτικά απέναντί μου και μου έσφιξε το χέρι−χάρηκε πολύ που με γνωρίζει επιτέλους− είπε. Μετά από αλληλογραφία…
