Μια γάτα του Αιγαίου. Μμμμ… Μάλλον ένα γατί θηλυκό. Εγώ! Και γέννημα και θρέμμα και μορφή. Ψυχούλα ανεξάρτητη, χαδιάρα, παιχνιδιάρα, αλλά από ανατροφή…. Ντροπή! Τα πρώτα μου τα βήματα, του…
Της τηλεφώνησα για να της ευχηθώ καλές γιορτές. Και κείνη, με το θάρρος της φιλίας μας, ξέσπασε: Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. «Πότε θα στολίσεις;» με ρωτάει. «Κάτσε…
[Σοκ και Δέος – Ζωντανά] (…) Η συγκυρία το ‘χε φέρει εγώ κι ο Κασίμ να γεννηθούμε τον ίδιο μήνα της ίδιας χρονιάς. Μόνο που εκεί κάπου τελείωναν οι ομοιότητες…
Ανοίγει την πόρτα της ντουλάπας. Σε μαύρη κρεμάστρα κρέμεται η μαύρη φούστα της με την ασορτί μπλούζα. Τις ξεκρεμάει. Κάνει να κλείσει την ντουλάπα. Κοντοστέκεται. Η μάλλινη χειμωνιάτικη ζακέτα…
Του Άη Γιώργη απόψε και το φεγγάρι σωστό ροδάκινο. Η Κυρά Κική η Λουράμπενα- το γένος Καρκαντωνάτου βγαίνει από την τελευταία της επίσκεψη με την πάνινη την τσάντα της-σε χρώμα…
Ένα, δύο τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ, εννέα, δέκα… περπατώ και μετρώ να περνάει η ώρα, να συμπληρώσω τριάντα λεπτά περπάτημα στο γήπεδο. -Άντε πάλι δίαιτα, μου ανέβηκε η…
Ό αντικαταστάτης γαμπρός βρισκότανε κιόλας μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας κρατώντας μια ανθοδέσμη με ροζ ορτανσίες. Μετά από πενήντα λεπτά, ακούστηκαν στον δρόμο γύρω από την εκκλησία κορναρίσματα. Ο αντικαταστάτης…
Η Ασπασία στο ΧΡΟΝΟΚΑΤΑΦΥΓΙΟ* Φθινόπωρο. Προεκλογικές συζητήσεις. Επίκεινται αυτοδιοικητικές εκλογές. Γυρνώντας πίσω στο χρόνο η κ. Ασπασία Καρρά, μπαίνει στο ΧΡΟΝΟΚΑΤΑΦΥΓΙΟ του ’60 διερευνώντας τα έργα και τις ημέρες της…
Πριν από λίγες μέρες είχα την ευτυχία να μάθω πως υπάρχετε στον πλανήτη μας: πράσινα μάτια, καστανά μαλλιά, ντελικάτη ύπαρξη - ο Θεός να με φυλάει! Μου είπανε μάλιστα πως…
Τι είμαι; Ένας φτωχός κλόουν που μπροστά στον καθρέφτη τώρα πρέπει να βαφτώ. Με τι όρεξη όμως, αφού πριν μια ώρα η κυρία Νικολάου πέταξε έξω τα πράγματά μου και…
Α-σχολ(ε)ία γυναικών Το διάλειμμα αργεί. Πάντα αργεί. Μάλλον έτσι είναι φτιαγμένο: αργεί να έρθει και σπαταλιέται πολύ γρήγορα. Μάλλον ο σκοπός του είναι να μας μάθει τη σχετικότητα…
Ιούλιος 1957. Είχε μεσημεριάσει για τα καλά, όταν κατηφορίζοντας την Πανεπιστημίου με τον θείο μου, τον Μήτσο, μου έδειξε και μου είπε δυο λόγια για τα κτίρια που συναντήσαμε, την…
