"Δεν θέλω να πεθάνω. Θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω", έμοιαζε να κραυγάζει το πληγωμένο αποδημητικό πτηνό με το παράξενο όνομα "γιδοβύζί".... μέχρι που το άκουσε ο…
Λευκή αναρχία Τι σου είναι τελικά το βιολογικό ρολόι. Ακόμη και στη νωθρή περίπτωσή μου, που τηρεί χαλαρή σχέση με το πρωινό εγερτήριο, ω του θαύματος τα μάτια άνοιξαν ήδη…
Στο παλιό ξέφωτο I. Μια νύχτα Δεκεμβρίου Ήταν μια νύχτα Δεκεμβρίου. Θέριζε παντού. Κρύο ή θάνατο, δε θυμάμαι. Η ζωή εκτυλίσσεται σε πολλές εκδοχές. Η μία, πρωτότυπη, δημιουργεί…
«Φωτογραφίζουμε πράγματα για να τα διώξουμε απ’ το μυαλό μας» Franz Kafka Λέγεται πως η πιο όμορφη και τίμια φωτογραφία είναι αυτή που ποτέ δεν τράβηξες, γιατί ήσουν πολύ…
I Γιασμίνα Όταν η Γιασμίνα στέγνωσε στην ακτή, έβγαλε απ’ τον κόρφο της το μικρό μαχαίρι, έκοψε την πλεξίδα της και την έριξε πίσω στο κύμα που την έφερε.…
Οι ακάλυπτοι των πολυκατοικιών με τα παράθυρα του ημίφωτος και τις μεταλλικές σπειροειδείς σκάλες θα μπορούσαν να είναι μια ποιητική αντίδραση στην τσιμεντοποίηση και «αλουμινοποίηση» της πρωτεύουσας. Ρουφούσαν τους αστικούς…
Έβλεπε πάντα το ίδιο θέμα. Άρχιζε την ώρα του απομεσήμερου όταν χαλάρωνε δίπλα στη θάλασσα, λίγο πριν ξεκινήσει την απογευματινή παράδοση στο…
Μπήκε και βγήκε στη φθινοπωρινή θάλασσα του νησιού, πολλές φορές, ασθμαίνοντας. Πατώντας στα ρηχά, κάθε φορά έβγαζε, με κόπο, ένα πολύ μεγάλο βότσαλο, το καμάρωνε και το ακουμπούσε με τρυφερότητα…
Ο πατέρας τους είχε τη σοφία των γέρικων δέντρων του. Τον ξέρω μόνον από τις αφηγήσεις τους, μα τέτοιον τον φαντάζομαι κι εγώ: σαν τον κορμό μιας γέρικης ελιάς. Τα…
Θα ευχόμουν το γκρι από την παλέτα των χρωμάτων να χαθεί. Να μην φτιάχνεται όταν στο μαύρο βάζω άσπρο. Πώς το καλό με το κακό να συνυπάρξουν; Έτσι, σιωπηλά γεννιέται…
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι κόσμος είναι θόρυβος, άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι μουσική, μα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν εκείνοι μάλλον άνθρωποι της γεύσης ή απλώς κουφοί), που ορκίζονται ότι ο κόσμος…
Έξω από την πόρτα μου έχω ένα μπολ γεμάτο γατοτροφή. Περνάνε οι γάτες της γειτονιάς, τρώνε, φεύγουν. Καμιά φορά αργώ να το ξαναγεμίσω, και τότε μαζεύονται κάμποσες, κάθονται εκεί και…
