Καίτη Παυλή:Τρία Μπονζάι
I Γιασμίνα Όταν η Γιασμίνα στέγνωσε στην ακτή, έβγαλε απ’ τον κόρφο της το μικρό μαχαίρι, έκοψε την πλεξίδα της και την έριξε πίσω στο κύμα που την έφερε.…
I Γιασμίνα Όταν η Γιασμίνα στέγνωσε στην ακτή, έβγαλε απ’ τον κόρφο της το μικρό μαχαίρι, έκοψε την πλεξίδα της και την έριξε πίσω στο κύμα που την έφερε.…
Οι ακάλυπτοι των πολυκατοικιών με τα παράθυρα του ημίφωτος και τις μεταλλικές σπειροειδείς σκάλες θα μπορούσαν να είναι μια ποιητική αντίδραση στην τσιμεντοποίηση και «αλουμινοποίηση» της πρωτεύουσας. Ρουφούσαν τους αστικούς…
Έβλεπε πάντα το ίδιο θέμα. Άρχιζε την ώρα του απομεσήμερου όταν χαλάρωνε δίπλα στη θάλασσα, λίγο πριν ξεκινήσει την απογευματινή παράδοση στο…
Μπήκε και βγήκε στη φθινοπωρινή θάλασσα του νησιού, πολλές φορές, ασθμαίνοντας. Πατώντας στα ρηχά, κάθε φορά έβγαζε, με κόπο, ένα πολύ μεγάλο βότσαλο, το καμάρωνε και το ακουμπούσε με τρυφερότητα…
Ο πατέρας τους είχε τη σοφία των γέρικων δέντρων του. Τον ξέρω μόνον από τις αφηγήσεις τους, μα τέτοιον τον φαντάζομαι κι εγώ: σαν τον κορμό μιας γέρικης ελιάς. Τα…
Θα ευχόμουν το γκρι από την παλέτα των χρωμάτων να χαθεί. Να μην φτιάχνεται όταν στο μαύρο βάζω άσπρο. Πώς το καλό με το κακό να συνυπάρξουν; Έτσι, σιωπηλά γεννιέται…
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι κόσμος είναι θόρυβος, άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι μουσική, μα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν εκείνοι μάλλον άνθρωποι της γεύσης ή απλώς κουφοί), που ορκίζονται ότι ο κόσμος…
Έξω από την πόρτα μου έχω ένα μπολ γεμάτο γατοτροφή. Περνάνε οι γάτες της γειτονιάς, τρώνε, φεύγουν. Καμιά φορά αργώ να το ξαναγεμίσω, και τότε μαζεύονται κάμποσες, κάθονται εκεί και…
Ἦτὰν ἀληθῶς μιὰ ταραγμένη ἐποχή. Μόλις εἴχαμε φτάσει μετανάστες μετὰ τὸν ξεριζωμὸ σ' ἕνα βόρειο λιμάνι. Οἱ ντόπιοι μᾶς φέρθηκαν σὰν σκουπίδια. Χειρότερα, σὰν ζῶα. Μέναμε σε μιὰ βρώμικη σκηνὴ…
Προς τιμήν της 97χρονης κυρίας Ναυσικάς Τα κορίτσια τα είχαν «στην μπούκα[2]» τότε. Κι εμένα με είχαν «στην μπούκα», γιατί ήμουνα κορίτσι. Σχολείο με έστειλαν για λίγο, μετά υπηρέτρια…
Θυμάμαι ήταν ένας τεράστιος υπαίθριος καταυλισμός. Λίγοι πάγκοι, υποφώσκοντες, ήταν ανάκατοι. Δεν ξέρω τι πουλούσαν. Το ρολόι της εκκλησίας έλεγε μεσάνυχτα. Δεν ξέρω αν πήγαινε καλά. Θέαμα ανοίκειο. Γεμάτο χώμα.…
ΟΠΟΥ ΔΕ ΔΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΙΔΙΑ Το υπαίθριο καφέ είχε αρκετό κόσμο εκείνο το ζεστό κυριακάτικο πρωινό. Στο διπλανό τραπέζι κάθονταν μια ώριμη γυναίκα και δυο σκανταλιάρικα παιδιά προσχολικής…