Κάθε μέρα μπαίνουμε μετά φόβου θεού στο θάλαμό σου, μήπως αντικρίσουμε το κρεβάτι σου ξέστρωτο, χωρίς σεντόνι και με σένα να είσαι αλλού, όπως βλέπουμε στις ταινίες. Ωστόσο στο σπίτι μας…
Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ο χρόνος σμιλεύει αργά αλλά αδυσώπητα τη μορφή μου. Δεν ξεγελιέται και ας προσπαθώ να του ξεφύγω. Εις μάτην. Είναι ορατά τα σημάδια του…
Ο πλανήτης γη σε δέκα λεπτά θα σβήσει, ακούστηκε απ’ τις τηλεοράσεις. Ήμασταν όλοι σπίτι. Ο πατέρας, η μητέρα εγώ κι ο αδελφός μου. Δίκαια μοιραστήκαμε τον χρόνο, ο καθένας…
Τα χέρια της μικρά μα ευέλικτα κινούνταν επιδέξια και με ταχύτητα στην οθόνη του κινητού. Σταματούσαν για μερικά δευτερόλεπτα και μετά ξανάρχιζαν με την ίδια ζέση να κεντούν το απαντητικό…
Την παραμονή του Αηδημητρη, με πήραν από το σπίτι της μάνας μου στο χωριό και μ’ έφεραν στην πόλη, δουλικό σε μεγάλο και πλούσιο σπίτι. Στης μάνας μου το σπίτι…
Η Αναστασία, τέταρτο τέκνο της Μυρσίνης Σταύρου Καλογερή, ήρθε στον κόσμο με σχετική ευκολία, αν εξαιρέσουμε το αριστερό της χεράκι που σφήνωσε ανάμεσα στην κοτύλη και στην ηβική σύμφυση της…
Αυτό το μεσημέρι το σκάνε νωρίς απ' το σχολείο. Γραμμή για το νταμάρι της Αγίας Παρασκευής. Παραβιάζουν τη μικρή αποθηκούλα. Σουφρώνουν ένα κουτί δυναμίτες, είκοσι πόντους ο καθένας. Όλο το…
Μεγαλωμένος σε θρησκευόμενη οικογένεια, ο Ευρυβιάδης είχε μάθει από μικρός να κρύβει στους συχνούς εκκλησιασμούς και τις κατηχήσεις την μεταβαλλόμενη και συνεπικουρούμενη από τα χρόνια έξαρση ορμονών, ως εσωτερική ανταρσία…
Εκείνη την ώρα που γλίστρησα από τη ζεστή μήτρα ενός σώματος σκοτεινού και βρέθηκα αναπάντεχα στο δυνατό φως, ακούστηκε μια δισταχτική φωνή. -Κορίτσι. Ένα άλλο σώμα που θα το φώναζα…
-Να πάρει ευχή! Μου ξέφυγε. Έχουμε γεμίσει. Αναρωτιέμαι από πού ξεφυτρώνουν. -Ο Γιάννης είπε ότι βγαίνουν από τις γλάστρες. Τι τις κουβάλησες όλες αυτές εδώ μέσα; -Τότε γιατί είναι…
