Σοφία Κωνσταντίνου: Η απουσία της
Η Απουσία της Το πρωί εκείνης της ημέρας επέμενε να τον συνοδέψει στο σχολείο. Ο μικρός μούτρωσε, μα τί έπαθες, τι θα λένε οι συμμαθητές μου ρε μαμά σαν…
Η Απουσία της Το πρωί εκείνης της ημέρας επέμενε να τον συνοδέψει στο σχολείο. Ο μικρός μούτρωσε, μα τί έπαθες, τι θα λένε οι συμμαθητές μου ρε μαμά σαν…
Ο ΒΡΑΧΟΣ «Θα με συνδέσεις με τον κόσμο;» του είπε… Έξω από εκείνο το δωμάτιο απλωνόταν μια ολόκληρη ζωή κι εκείνη χρειαζόταν μόνο δυο δρασκελιές για να την φτάσει.…
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΜΕ ΑΓΡΙΑ ΜΑΤΙΑ. Καθόταν στο απέναντι τραπέζι. Κρατούσε κάποιες σημειώσεις ίσως. Τον έβλεπα που ήταν απορροφημένος. Το πρόσωπό του ήταν σοβαρό, σχεδόν προβληματισμένο.…
Η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας, ώστε να υπάρχουμε κάπως αναπαυτικά δυστυχισμένοι. Νίκος Καρούζος Στον Κώστα Τσόκλη Στον ουρανό περνούσαν οι αστερισμοί του θέρους. Η έρημη πόλη…
Μάμμα[1]! Ο Μάρτης έχει κλείσει τον κύκλο του. Την σκυτάλη παίρνει τώρα ο ροδοφόρετος Απρίλης. Σαστισμένη η άνοιξη απλώνει τα κάλλη της. Κανείς όμως δεν ασχολείται μαζί της. Πού…
Το αίμα Το βρήκα το παιδί κουβαριασμένο πάνω στο κρεβάτι του και σπάραζε βουβά. Έτρεξα και το πήρα αγκαλιά έτρεμε· ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα κι έτρεμε. «Σώπα, καρδούλα μου, ΄συχασε,…
Φθινοπώριαζε. Ο Άλτιν καθόταν σ ένα βραχάκι κι έστριβε τσιγάρο. Ωραίος τόπος συλλογίστηκε. Κάθε λογής οπωροφόρα και λιόδενδρα τριγύρω. Μα η γης του φάνηκε στεγνή και γκρίζα. Μέρες έχει να…
Μαχαιριά το μάτι του Κωνσταντίνο τον βάφτισαν. Κώτσο τον λέγανε. Στα εφτά τον ξεμονάχιασε στον αχυρώνα ένας θείος από τη Μακρινίτσα. Και μια και δυο και τρεις. Δεν τόλμαγε…
Η κόκκινη γραβάτα — Με προλαβαίνεις; Δεν με προλαβαίνεις, γιατρέ... Έλα, γιατρέ μου, γρήγορα! Η φωνή του γέρου Ανδρέα έτρεμε. Ήταν φόβος — όχι για τον θάνατο, αλλά για…
Στην Νανά Ιορδανοπούλου Η Μόρα και ο Μόρτον ήταν αραγμένοι στις πάνινες ξαπλωτούρες τους και απολάμβαναν το δροσερό ανάλαφρο αεράκι του απογεύματος. Η μεσημεριανή ζέστη υποχωρώντας είχε τυλίξει…
Tα όνειρα «Θέλεις ν΄ακούσεις ένα όνειρο που είδα;» λέει η Μπεάτε μια Κυριακή πρωί την ώρα που έβαζε καφέ στο φλιτζάνι του Μίχαελ. Ήταν σπίτι οι δυο τους. Έτσι κι…
ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ, ή τροχαντηρίτιδα ή δεν ξέρω ‘γω τί, αναποφάσιστος ο ορθοπεδικός, κι ο πόνος που επιμένει, μια μαγνητική θα μας φωτίσει. Με άυλο τρόπο, ανέπαφα εντελώς ήρθε σπίτι το παραπεμπτικό…