Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου: Η κόκκινη γραβάτα
Η κόκκινη γραβάτα — Με προλαβαίνεις; Δεν με προλαβαίνεις, γιατρέ... Έλα, γιατρέ μου, γρήγορα! Η φωνή του γέρου Ανδρέα έτρεμε. Ήταν φόβος — όχι για τον θάνατο, αλλά για…
Η κόκκινη γραβάτα — Με προλαβαίνεις; Δεν με προλαβαίνεις, γιατρέ... Έλα, γιατρέ μου, γρήγορα! Η φωνή του γέρου Ανδρέα έτρεμε. Ήταν φόβος — όχι για τον θάνατο, αλλά για…
Στην Νανά Ιορδανοπούλου Η Μόρα και ο Μόρτον ήταν αραγμένοι στις πάνινες ξαπλωτούρες τους και απολάμβαναν το δροσερό ανάλαφρο αεράκι του απογεύματος. Η μεσημεριανή ζέστη υποχωρώντας είχε τυλίξει…
Tα όνειρα «Θέλεις ν΄ακούσεις ένα όνειρο που είδα;» λέει η Μπεάτε μια Κυριακή πρωί την ώρα που έβαζε καφέ στο φλιτζάνι του Μίχαελ. Ήταν σπίτι οι δυο τους. Έτσι κι…
ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ, ή τροχαντηρίτιδα ή δεν ξέρω ‘γω τί, αναποφάσιστος ο ορθοπεδικός, κι ο πόνος που επιμένει, μια μαγνητική θα μας φωτίσει. Με άυλο τρόπο, ανέπαφα εντελώς ήρθε σπίτι το παραπεμπτικό…
Μαμά Την μαμά μου ποτέ δεν την καταλάβαινα. Μας άφηνε μόνους μας για να πηγαίνει με τις λέξεις. Εμείς πάντα έπρεπε να σωπαίνουμε ή να περιμένουμε. Οι λέξεις ποτέ.…
Ο καλός γείτονας που μας τα έφερε μας έδωσε σαφείς " εντολές". "Μην τα φάτε,να τα κάνετε γλυκό.Είναι μεγάλα και τραγανά ,ότι πρέπει για γλυκό κεράσι" .Κι εγώ τον παράκουσα…
Η εφηβεία δεν είχε βάλει ακόμη τη σφραγίδα της πάνω στο αδύνατο σώμα του Τόμας. Στην εμφάνιση ήταν παιδί, στην καρδιά του όμως ώρες-ώρες ένιωθε γέρος. Τον μπαμπά είχε να…
Ήταν κάποτε δυο φίλοι καρδιακοί, αχώριστοι από τόσο δα μικροί. Το καλοκαίρι, τα πόδια τους χάραζαν την άμμο σε θάλασσα άλλοτε γαλήνια κι άλλοτε κυματώδη, χτίζοντας κάθε πρωί πύργους στην…
Κινούμαι ανάμεσα σε σκιές, νύχτα ολόφωτη. Χώρος απροσδιόριστος, σημαντικός, πολυπράγμων. Κορεσμένος από αντικείμενα λογιών λογιών, έπιπλα πολύτιμα, απίστευτης ομορφιάς αλλά και ευτελείας, σακιά σκυλοτροφής. Μαζί με ίσκιους ετερογενείς σαν τ’…
Οι λέξεις ταξιδεύουν. Για να περάσουν απαρατήρητες τα σύνορα κρύβονται από τους μεθοριακούς φρουρούς, στο στόμα και στις καρδιές των ανθρώπων. Αν δεν ταξίδευαν ίσως να με φωνάζατε ακόμα με…
Τρεὶς μῆνες καθηλωμένος στὸν θάλαμο 303. Δὲν μιλῶ, δὲν μετακινοῦμαι. Ὁ Χρόνος γύρω ἀπὸ τὸ σάπιο κουφάρι μου πάντως περιφέρεται ἐλεύθερα. Ἀφυπνίζομαι μόνον ὅταν ἐντοπίζω κοντά μου καρδιὰ ἕτοιμη νὰ…
Στην Ε.Τ. Σήμερα η πρωινή αφύπνισή μου ήταν πρόωρη και κάπως παράξενη. Ένα τηλέφωνο και ένα κουδούνι συνέπεσαν και συνετέλεσαν σε αυτό. Και τα δύο δεν τα πρόλαβα. Η…