Άννα Πετρίδου: Μωβ ταγιέρ
Μωβ ταγιέρ Είχε περπατήσει πέντε χιλιόμετρα δρόμο, όλο το πρωί του Σαββάτου Έψαχνε κάτι που να ταιριάζει στην περίσταση. Όχι αλλά μαύρα. Εννιά μήνες έφταναν. Δεν πήγαινε κάθε μέρα…
Μωβ ταγιέρ Είχε περπατήσει πέντε χιλιόμετρα δρόμο, όλο το πρωί του Σαββάτου Έψαχνε κάτι που να ταιριάζει στην περίσταση. Όχι αλλά μαύρα. Εννιά μήνες έφταναν. Δεν πήγαινε κάθε μέρα…
Κάτι γυάλιζε ανάμεσα στα χαμόκλαδα και της τράβηξε την προσοχή. Στην αρχή νόμιζε πως ήταν ένα γυαλί από κάποιο σπασμένο μπουκάλι αναψυκτικού. Όταν όμως το έπιασε στα χέρια της, είδε…
Στον κόσμο μας δυστοπικά φαινόμενα υπήρχαν πάντα. Βία, σε διάφορα επίπεδα, τάραζε μικρές και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, χώρες, περιοχές, σε όποια κλίμακα και με όποια αφορμή. Παλιά η πληροφόρηση γι’…
Χτες ώρα δύο μετά τα μεσάνυχτα κτύπησε το κουδούνι τους. Αυτός είπε στην γυναίκα του να μην ανοίξει την πόρτα. Το πρωί ρώτησε κι έμαθε ότι η αστυνομία είχε κτυπήσει…
Κυρία Καλλιόπη Στην Ιωάννα Κοιτάει κάτω και μου λέει ντροπαλά «καλέ τι σου κάναμε και δε μας μιλάς; Κι εγώ βγαίνω τα βράδια και τους ρίχνω» και φεύγει. Είναι…
Συναντάει παλιές συμμαθήτριες από το Δημοτικό στη Λαϊκή. Δυσκολεύεται να τις αναγνωρίσει αλλαγμένες και σοβαρές μπροστά στους πάγκους με τα ετερόκλητα προϊόντα, κουνουπίδια και μπρόκολα, κρεμμύδια, φράουλες ψάρια και λουλούδια,…
Κάθε τους ετήσια σύναξη σε καβγά κατέληγε. Τούτη τη φορά όμως το κακό είχε παραγίνει: καθεμιά απαιτούσε την πρωτιά για τον εαυτό της! Η οκνηρία έδειξε στις αδελφές της παιδιά…
Ο ΑΝΤΙΚΕΡ Όταν πετούν οι άγγελοι, οι αετοί κουρνιάζουν στη σπηλιά τους. Αυτή κρατούσε τα ηνία της επιχείρησης μέχρι και την ημέρα που έφυγε από τη ζωή πλήρης…
Κάποτε ένας νεαρός βοσκός ερωτεύτηκε μια κίσσα. Την έβλεπε καθημερινά να πετά ανάμεσα στα δέντρα λίγο πιο πέρα από το μαντρί του. Τον μάγεψαν τα πολύχρωμα φτερά της και η…
Μια πάνινη -ολότελα μουλιασμένη- κούκλα, αντιπροσωπευτική της δεκαετίας του ’50, κρεμόταν από το σχοινί της μπουγάδας στην αυλή τους, σε μια από τις πολλές πανομοιότυπες αυλές εκείνης της εποχής. Το…
Εις υγείαν, στην πέτρα να φυτρώνει, το ’λεγε ο πατέρας της σηκώνοντας το ποτήρι να ευχηθεί, μ’ ένα μικρό χαμόγελο, αναψοκοκκινισμένος, όταν το κρασάκι και το καλό φαγητό της Κυριακής…