ΛΙΘΟΙ ΜΝΗΜΗΣ* Απουσιάζει κανείς; Αλμπέρτο, σκούπισε το μέτωπο στάζει κερί λιωμένο Σάμπυ, τι ροδοκόκκινες παρειές σε άψυχη μαριονέτα κι αυτά τα ηλιοτρόπια πώς βρέθηκαν στην τάξη; κοιτάξτε αποξηράθηκαν μα…
Βιβλιοθήκη ΙΖ 35.5-7 (σχ. 2) Αυτές που πρώτα λόγω του τρυφηλού τρόπου ζωής δέχονταν με διστακτικότητα να μεταφερθούν πάνω σε πολυτελείς άμαξες και δεν άφηναν κανένα γυμνό μέρος του σώματος…
Εύθραυστη γνωριμία Την είδε από μακριά να κάθεται στο παγκάκι και προχώρησε προς το μέρος της παραξενεμένος. Το μικρό πάρκο στην άκρη της πόλης ήταν το τελευταίο του καταφύγιο.…
Γιορτές Παιδί, μέσα στη ζεστασιά του χειμώνα, γλυκά βυθιζόμουν στις φωνές, τις οσμές, τα γέλια, τους θορύβους των γονιών μου, τους ήχους της χριστουγεννιάτικης προετοιμασίας... Ύπνος ατάραχος κάτω απ'…
Ο ΟΡΜΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΝΙΑ Είμαι η Εύα. Του βυθού το σκοτεινό σώμα και η γαλήνια ανάσα της μέρας. Οι γυναίκες στο νησί με φωνάζουν μάγισσα και οι άνδρες ονειρεύονται…
Ζητούμενο Θέλω να μου κάνεις όλα τα χατίρια. Να με βάφεις κόκκινη και πράσινη. Όλες τις νύχτες που θα γίνομαι επίμονη, να με σταματάς με χρώμα έντονο. Κάθε που…
ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΠΙΟΥ Παραφουσκωμένη σαν γκάιντα καθώς προβάλει η ομίχλη οξύς μιας μουσικής ο ήχος καθρεφτίζεται στη μύτη του σπαθιού της. Κόντρα παίρνει τα γένια του Κόντρα τα μουστάκια.…
ΒΡΑΔΥ Γλυκό βράδυ χειμώνα σε σκούρο μετάξι στην ομίχλη εν΄αστέρι λάμπει, μετά αδρανεί Σκιρτά η καρδιά για λίγο μετά κι αυτή ηρεμεί με το βράδυ χειμώνα ένα έχει…
Για την Αλίκη Παιδί με τ’ ασυννέφιαστο το μέτωπο, τ’ αγνό Και με τα μάτια που απορούν και ονειροπολούνε Ξέρεις, κι αν φύγει ο καιρός, γοργός σαν τον καπνό…
ΔΙΑΠΛΟΥΣ Χάνοντας το νησί Κλαίω τον κόσμο πριν από εμένα τον άδικο κόσμο, που εσύ θα αποτελειώσεις. Θα αναμένουμε μόνοι μια χαραμάδα ρημάζοντας τη ζωή που μας παρασέρνει…
