Ταύτα διδάξαι θυμός Αθηναίους με κελεύει Ως κακά πλείστα πόλει δισνομίη παρέχει Ευνομίη δ’ εύκοσμα και άρτια πάντ’ αποφαίνει Και θ’ άμα τοις αδίκοισ’ αμφιτίθισι πέδας- Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον,…
Play [1609] act iv/ scene 2 Δεν φοβάσαι πια την κάψα του ήλιου Ούτε τα λυσσαλέα ξεσπάσματα του χειμώνα Το καθήκον σου σ’ αυτή τη γη ολοκληρώθηκε Γύρισες στο…
ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ Επιτέλους κάποιος πρέπει να θρηνήσει τη χρεωκοπία του έρωτα. Δέκα χρόνια έχω που το λέω κι όλο δεν προλαβαίνω. Επίσης κάποιος πρέπει ν’ απαντήσει: Τελικά πώς…
Ύστερα από καιρό πολύ, -πόσες δεκαετίες;- και πάλι τον συνάντησες. Έμοιαζε με παιδί κλαμένο που το χαϊδεύεις βιαστικά και το στέλνεις να παίξει, μη σε καθυστερήσει στη δουλειά. …
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ Οι λέξεις καμιά φορά αυθαδιάζουν. Ειδικά το πρωί μέσα στο γκρίζο και με την υγρασία να σου τρυπά το δέρμα. Προσπαθείς να τις βάλλεις σ΄ένα κήπο ευφρόσυνο γεμάτο…
ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Πῶς νά μιλήσω με τά δένδρα τή γλῶσσα τῆς ὑπομονῆς ἐγώ, πού δέν ὑπέμεινα μήτε γιά ἕνα καλοκαίρι τόν δίκαιο ρυθμό τοῦ οὐρανοῦ; …
Όταν η άφιξη μιας εποχής Όταν η άφιξη μιας εποχής αναγγέλλεται με κρίνων σάλπισμα το γνωρίζεις πρώτα απ΄τα πουλιά το αλάθητο της φύσης, φτερούγισμα της αλλαγής κι όταν οι…
Μελάνι Νύχτα Κλείνεις το φως και όλα συνεχίζουν να υπάρχουν Ορφανά όπως εσύ στο διπλανό δωμάτιο. Έξω Το σπλαχνικό σκοτάδι Μελάνι νύχτα χύνεται Ωκεανός ενώνοντας Νεκρούς και ζώντες, ζώα και…
Πάνθηρας το σκοτάδι και απλώνεται, γλυκά πατάει το χώμα, τους σπόρους που φουσκώνουν από κάτω του μη βλάψει. Το σμάλτινο το μάτι του στη στίλβη του ουρανού τού ασέληνου…
(Οι πάλαι ποτέ ειδυλλιακές όχθες του Ιλισσού ) 229a-c ΣΩ. Ας βγούμε από το δρόμο κι ας πάμε κατά τον Ιλισσό κι έπειτα καθόμαστε με ησυχία όπου μας αρέσει.…
Riders on the storm /Into this house we're born / Into this world we're thrown / Like a dog without a bone/ An actor out on loan / / There's a killer on the…
