Πρώτο συστατικό της συνταγής, και απολύτως απαραίτητο, η ζάχαρη. Ψήστε την λίγο, να καραμελώσει. Θέλει υπομονή αλλά τρελαίνει την όσφρηση. Κουβερτούρα λιωμένη σε μπεν μαρί (χωρίς βιασύνη, για να τη…
Τρίτη Δημοτικού, Σεπτέμβρης, μόλις είχε σχολάσει από τη Βαλαγιάννη. "Κοριτσάκι, μπορείς να χτυπήσεις την πόρτα στο πρώτο πάτωμα, χάλασε το κουδούνι, με περιμένουν και δεν μπορώ ν' ανέβω, πονούν τα…
Το μοναχικό τούτο στειλιάρι άδοξα παρατημένο στη γωνιά, αυτό που τώρα εγώ βαστώ, κάποτε το γνώριζα σε Κατάσταση Ανθηρή στου Δάσους τα βάθη, όλο Χυμούς, όλο Φυλλωσιές, όλο Κλαριά. Τώρα…
Σε όλα θέλω να φθάσω Μέχρι το βάθος. Στη δουλειά, στη ζωή, Στης καρδιάς το πάθος. Ως την ουσία των ημερών την γκρίζα, Ως το γιατί, Ως την αρχή…
[…] Εξηγούσε ο Περικλής στον λαό ότι, εφόσον η πόλη είναι επαρκώς εφοδιασμένη με τα αναγκαία για πόλεμο, πρέπει η ευημερία της να στρέφεται στα έργα εκείνα από τα…
[1252a] Ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες), δῆ- λον ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ…
Πρόσφατα επισκέφτηκα την πανέμορφη Πρέβεζα. Φαίνεται πως αυτή η μικρή επαρχιακή πόλη έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αξιοποιώντας τους πόρους που διαθέτει: έχει κατασκευαστεί καινούργια μαρίνα για σκάφη στα…
![Read more about the article Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Δυο περίπατοι και μια παιδοκτονία – [μια θλιβερή, σουρεαλιστική μαύρη αλλά διασκεδαστική ιστορία]](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2019/11/κιτον4.jpg)
Πρέπει να αναφέρω πως ένα υπέροχο πρωινό, τώρα πια δεν είμαι σίγουρος για την ώρα, καθώς με κατέβαλε η επιθυμία να κάνω έναν περίπατο, έβαλα το καπέλο στο κεφάλι μου,…
Με το κεφάλι γνέφει όχι μα λέει ναι με την καρδιά λέει ναι σ’ ό,τι αγαπά λέει όχι στον καθηγητή είναι όρθιος τον ανακρίνουν και όλες οι δυσκολίες εμφανίζονται ξαφνικά…
Ίσως η θάλασσα Μεταξύ κενού και καινού μια ανυπόταχτη πολιτεία κατοικημένη από μυστικές παραστάσεις παραπέρα τίποτα ίσως η θάλασσα κι ένα άσπρο φουστάνι ξυπόλητο στα πέτρινα δρομάκια, στην άκρη γνώριμων…
Η μετάφραση, θα έλεγε κανείς, σε βάζει πάνω σε μια ράγα, κινείσαι με τα αντανακλαστικά της πείρας, κάπως μηχανικά, το κείμενο σε πάει από μόνο του. Φορτώνεις το βαγονέτο σου…
Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Μόσχα, επισκέφθηκα το Σπίτι του Λογοτέχνη (ναι! Ακόμη υπάρχουν τέτοιοι χώροι στην Ρωσία του Πούτιν), και μεταξύ άλλων βιβλίων που μου κίνησαν την προσοχή, ξεχώρισα…
