Μαρία Πανούτσου: Με κάθετο τον ήλιο
σε δύσκολες εποχές μαχαίρια βγαίνουν με κάθετο τον ήλιο στολές φορούν οι άνδρες και οι γυναίκες υψώνουν τις ψωλές (που δεν έχουν) ανεμίζουν τις γλώσσες τους και μιμούνται τα…
σε δύσκολες εποχές μαχαίρια βγαίνουν με κάθετο τον ήλιο στολές φορούν οι άνδρες και οι γυναίκες υψώνουν τις ψωλές (που δεν έχουν) ανεμίζουν τις γλώσσες τους και μιμούνται τα…
Σαν να στέρεψε ο κόσμος Από λάβα: τής ωριμότητας Οι παράπλευρες ωφέλειες. Μένει μόνο η θάλασσα, Η πάλη με τα κύματα Και το τσουνάμι ποτέ δεν έρχεται Εγκαίρως. Η κούραση…
Πριν τα ξημερώματα εκείνης της Κυριακής, έγιναν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί στο Ιράν. Όμως, στο ισόγειο της Σορβόννης, στο αμφιθέατρο Ρισελιέ, το Συνέδριο συνεχιζόταν κανονικά με την πολύωρη καταληκτική συνεδρίαση της…
Ιβίσκοι, κάκτοι, φοινικιές γεράνια, πικροδάφνες με χρώματα στολίζουνε τις όχθες του Μεκόνγκ κίτρινα ηλιοτρόπια θυμίζουν του Βαν Γκονγκ το πονεμένο πέρασμα που στέφθηκε με δάφνες. Ο ποταμός είναι πλωτός ελπίδες…
Θερινό σινεμά Χτες πέρασα από το θερινό μας σινεμά. Σιδερένια ρολά τζαμαρία σπασμένη. Στον γκισέ κιτρινισμένα προγράμματα. Μια αφίσα στον τοίχο με σελοτέιπ. Ο τίτλος με μεγάλα γράμματα Καζαμπλάνκα˙…
Κατάσταση εξορίας Μιλάμε γλώσσες Που δεν είναι οι δικές μας. περιφερόμαστε χωρίς διαβατήρια χωρίς ταυτότητες. Γράφουμε απελπισμένα γράμματα που δεν τα στέλνουμε. Είμαστε παρείσακτοι, πλήθος δυστυχισμένοι που επιζήσαμε και…
Η ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟΣ Αναταράξεις στον αέρα οι ζώνες δεμένες οι σημαίες των ελπίδων σκισμένες ακριβώς σαν εκείνες της γης κι όλα σε σύγχυση κενού, παρά το δελτίο καιρού που ησυχάζει επιβάτες,…
Αφού δεν στάθηκα ικανός να κάνω λογικούς τους ανθρώπους προτίμησα να ζήσω ευτυχής μακριά τους Βολταίρος η σκιά μου, με ακολουθεί στις φτερούγες μου επάνω …
ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΗΣ ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ Ξυπόλυτοι με το λιτό πορτοκαλί ένδυμά τους τα ξακουστά Ανάκτορα με σεβασμό διασχίζουν, μέσα στο πλήθος χάνονται μα όμως ξεχωρίζουν δίπλα στις όχθες του Μεκόνγκ…
Γυναίκα από σίδερα. Δεν ήμουν πάντα σίδερα. Κάποτε ήμουν φωνή, φωνή γυναίκας που θυμόταν. Τώρα, σιωπή. Ο ήλιος δεν ανατέλλει πια. Είδα σώματα να αφήνουν πίσω…
Καθώς βημάτιζα, το αδιέξοδο στο βάθος του δρόμου πήγαινε ολοένα πιο πίσω. Γινόταν πάλι και πάλι μακρινό. Αριστερά και δεξιά καινούργια, χαμηλά σπίτια εμφανίζονταν. Όπως και στα προηγούμενα, οι κάτοικοι…
Εδώ, εκεί Παντού και πάντα Ήταν ο ποιητής Συχνά απαλός Αδιάθετος Απλός Είναι ο ποιητής. Στο όριο της διάλυσης Της εξακρίβωσης Στέκει στο σύνορο Ο ποιητής Με τρόπο τέτοιο…