Δημήτρης Γαβαλάς: Καιρός Σαρκάζει Σάρκα
Καιρός σαρκάζει σάρκα την καταλύει κάποτε. Πέρα από αυτήν πηγάζουμε ό,τι αγαπάμε είμαστε. Ό,τι αγαπάμε διαρκεί δημιουργεί τον Κόσμο. Ψυχές σαρκάζουν τον καιρό γιατί αγαπούν αθάνατες. …
Καιρός σαρκάζει σάρκα την καταλύει κάποτε. Πέρα από αυτήν πηγάζουμε ό,τι αγαπάμε είμαστε. Ό,τι αγαπάμε διαρκεί δημιουργεί τον Κόσμο. Ψυχές σαρκάζουν τον καιρό γιατί αγαπούν αθάνατες. …
Του Νάσου Βαγενά Τα πράγματα είναι όπως τα γνώρισες. Λίγο χειρότερα ίσως, γιατί ο άνθρωπος συνηθίζει τις συφορές. Η συφορά είναι ένα σκληρό προσκεφάλι όπου πλαγιάζω και δε…
Απόγευμα Τετάρτης, ώρα του δειλινού Ανασήκωσε τις άκρες από το νυφικό και περπάτησε ως τον μόλο. Πρότεινε το αριστερό χέρι στον βαρκάρη και ακούμπησε την παλάμη της στη δική του…
Απλωμένο, αιώνια στοιχειό ριζωμένο, το σκοτάδι πυκνό στης εκκλησιάς τα κλίτη, σκεπάζει αγίων μορφές και προσκυνητάρια και κρύβει κεριά και καντήλια σβησμένα . Βαριά λαχτάρα η σιωπή στο Ιερό το Βήμα, παράξενος…
Καλέ μου Άγγελε απoλησμoνήθηκες σε τόπους γαλανούς. Α! να έσκιζες τον ουρανό και να κατέβαινες η φλογερή μορφή Σου αγάπης Πρόσωπο. Τα υγρά Σου χείλη παρηγορούν την κραυγή του…
Βραδινές συγκεντρώσεις παρά θιν αλός και στα βράχια σκαρφαλώνει αυγουστιάτικο φεγγάρι ενώ χείλη ανοιγοκλείνουν χωρίς νόημα για δίαιτες εναλλακτικές φορώντας παρεό κι εσύ άσυλο γίνεσαι θεωριών κοκτέιλ πίνεις τα σκουπίδια…
Ι. Σὰν δίσκος ξεχασμένος βινυλίου σὰν τὸ ἀδέξιο τρυφερό σου χέρι ἀπέναντι σὲ ἔγκαυμα ἡλίου ἀμήχανο τὸ θέρος περιμένει. Θὰ στρώσουν εἶπαν δρόμο, ξέχασέ το παπποὺς μὲς στὴ Λαϊκὴ…
Είμαι μια χώρα Μισή Ονειρεύομαι την άλλη μισή Εσένα "Κοντά" αυτό σημαίνει Να είσαι πάντα εκεί Καθώς ψάχνω τις λέξεις Καθώς γυρνάω το βλέμμα μου Καθώς επιθυμώ Απλώσου προς το…
Ψιθυρίζουν το κύκνειο άσμα του την εποχή των Κομνηνών και των Παλαιολόγων αργότερα. Οι θρόνοι έγιναν απλές καρέκλες με λεπτό αστράγαλο ετοιμόρροπες. Βυζάντιο ! Με μια αδύναμη υπόσταση σκύβει σαν…
Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ Ἡ μικρὴ τριανταφυλλιὰ Δὲν χορταίνει τὰ φιλιὰ Καλημέρα καλησπέρα Μᾶς καλεῖ γλυκὰ ’πὸ πέρα Μ’ ἂν βρεθεῖ κανεὶς κοντὰ Μὲ τ’ ἀγκάθια τὸν κεντᾶ …
Έχει ένα κουβαδάκι περασμένο με σκοινί από τη ζώνη του παντελονιού του. Με το΄να χέρι πιάνει το κλαδί με το πόδι πατά το κλαδί εναλλάξ, ώσπου φτάνει στο πιο ψηλό…
Αποσύρονται οι θεοί τις μέρες του χειμώνα με τρεχαλητά δεν τα μπορούν τα κύματα ξεθωριασμένους ήλιους μάλλινες κάλτσες δεν μπορούν. Τα καλοκαίρια επιστρέφουν στο εξοχικό τους σε άμμο καυτή πανιά…